- Ο Θανάσης Λάλας σχολίασε την ελληνική τηλεόραση και την Άννα Βίσση σε πρόσφατη συνέντευξη.
- Επέκρινε την ώρα προβολής των talk shows, τονίζοντας την ανάγκη για σοβαρή δημοσιογραφία.
- Αναγνώρισε τη δημοφιλία της Άννας Βίσση, αλλά τη διαχώρισε από μεγάλους συνθέτες όπως ο Θεοδωράκης.
- Δήλωσε ότι η ειλικρίνειά του είναι ο λόγος που δεν του προτείνονται τηλεοπτικές εκπομπές.
Ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Θανάσης Λάλας παραχώρησε πρόσφατα μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι» και τον Νίκο Συρίγο, όπου έθιξε ζητήματα της ελληνικής τηλεόρασης και της ποιότητας των εκπομπών. Μεταξύ άλλων, σχολίασε με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο την Άννα Βίσση, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητά της αλλά κάνοντας και σαφείς διαχωρισμούς.
Η πρόσφατη συνέντευξη του Θανάση Λάλα έρχεται να προστεθεί στις συχνές παρεμβάσεις του στον δημόσιο διάλογο, όπου με την ανατρεπτική του ματιά και τον άμεσο λόγο, σχολιάζει πρόσωπα και καταστάσεις από τον χώρο των media και της τέχνης, προσφέροντας πάντα μια διαφορετική οπτική.
Οι δηλώσεις του Θανάση Λάλα για την τηλεόραση
Ο Θανάσης Λάλας ξεκίνησε τη συνέντευξή του σχολιάζοντας την ποιότητα των εκπομπών στην ΕΡΤ, επισημαίνοντας ότι «πολλά πράγματα στην ΕΡΤ είναι καλά, δόθηκε η ευκαιρία σε κάποιους να κάνουν καλές εκπομπές». Ωστόσο, δεν δίστασε να ασκήσει κριτική στον γενικότερο προγραμματισμό των τηλεοπτικών σταθμών, τονίζοντας ότι «σε κανένα μέρος του κόσμου τα talk shows δεν είναι μετά τις 12 το βράδυ, είναι στην prime time». Αυτή η παρατήρηση υπογραμμίζει μια διαχρονική συζήτηση για τη δομή και το περιεχόμενο της ελληνικής τηλεόρασης, ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει και άλλους παράγοντες του χώρου, όπως ο Σταμάτης Μαλέλης.
Ο γνωστός δημοσιογράφος αποκάλυψε επίσης ότι δεν του έχει προταθεί ποτέ κάτι για την τηλεόραση, αποδίδοντας το γεγονός στην ειλικρίνεια και την αμεσότητα των λεγομένων του. Υπογράμμισε τη σημασία των σατιρικών εκπομπών, οι οποίες, όπως είπε, «ευτυχώς που υπάρχουν οι σατιρικές εκπομπές και λέγονται σοβαρά πράγματα, ενώ θα έπρεπε να τα λένε οι δημοσιογράφοι». Αυτή η τοποθέτηση αναδεικνύει ένα κενό στον δημοσιογραφικό λόγο, όπου η σάτιρα αναλαμβάνει συχνά τον ρόλο της κριτικής και της ανάδειξης σοβαρών θεμάτων, κάτι που έχει σχολιαστεί και από τον Γιώργο Λιάγκα σε σχέση με τις πρωινές εκπομπές.
Η άποψη για την Άννα Βίσση και το Καλλιμάρμαρο
Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι δηλώσεις του Θανάση Λάλα για την Άννα Βίσση. Ο Λάλας αναγνώρισε το μέγεθος της καλλιτέχνιδας, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Η Άννα Βίσση θα μπορούσε να γεμίσει ακόμα πέντε φορές το Παναθηναϊκό Στάδιο, αλλά θα την προτιμούσα στο Ολυμπιακό Στάδιο». Αυτή η δήλωση αποτελεί μια σαφή αναγνώριση της τεράστιας απήχησης και του κοινού που διαθέτει η τραγουδίστρια, η οποία παραμένει μια από τις δημοφιλέστερες καλλιτέχνιδες στην Ελλάδα.
Ωστόσο, ο Θανάσης Λάλας προχώρησε σε έναν σημαντικό διαχωρισμό, τονίζοντας: «Είναι σπουδαία για το είδος που εκπροσωπεί, αλλά δεν είναι Θεοδωράκης, δεν είναι Χατζιδάκις, δεν είναι Κάλας». Με αυτή τη φράση, ο Λάλας έθεσε την Άννα Βίσση στο πλαίσιο του δικού της είδους, αναγνωρίζοντας την μοναδικότητά της («Η Βίσση είναι Βίσση, είναι κάτι στο είδος της πολύ σημαντικό»), αλλά παράλληλα την τοποθέτησε σε διαφορετική κατηγορία από τους μεγάλους συνθέτες και την όπερα, υπογραμμίζοντας την πολυμορφία της καλλιτεχνικής αξίας. Αυτή η διάκριση μεταξύ διαφορετικών μορφών τέχνης και των εκπροσώπων τους είναι συχνό θέμα συζήτησης στους καλλιτεχνικούς κύκλους.
Το μέλλον των talk shows και της καλλιτεχνικής αξιολόγησης
Η συζήτηση γύρω από την ποιότητα της τηλεόρασης και την αξιολόγηση των καλλιτεχνών, όπως την έθεσε ο Θανάσης Λάλας, παραμένει επίκαιρη. Οι αναλυτές του τηλεοπτικού τοπίου επισημαίνουν ότι η μετατόπιση των talk shows σε μεταμεσονύχτιες ζώνες συχνά υποβαθμίζει τον διάλογο, ενώ η ανάγκη για ουσιαστική δημοσιογραφία παραμένει έντονη. Η άποψη του Λάλα για την Άννα Βίσση, αν και προκαλεί συζητήσεις, αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της καλλιτεχνικής κριτικής και την ανάγκη για διαφορετικά κριτήρια αξιολόγησης ανάλογα με το είδος και το πλαίσιο. Οι δηλώσεις αυτές προσφέρουν τροφή για σκέψη σχετικά με το πώς αντιλαμβανόμαστε την επιτυχία και την αξία τόσο στα media όσο και στη μουσική βιομηχανία.