- Ο Στέργιος Μικρούτσικος παραχώρησε την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη.
- Νιώθει πίεση και άγχος λόγω της σύγκρισης με τον πατέρα του, Θάνο Μικρούτσικο.
- Η απόφαση να γίνει ηθοποιός ελήφθη μετά τον θάνατο του πατέρα του.
- Του λείπουν οι καθημερινές στιγμές και οι συζητήσεις με τον πατέρα του.
- Αποφεύγει τις συνεντεύξεις όταν νιώθει εκμετάλλευση του ονόματός του.
Ο Στέργιος Μικρούτσικος, γιος του αείμνηστου Θάνου Μικρούτσικου, παραχώρησε την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη στην εκπομπή «Καλημέρα είπαμε;» και την Πέννυ Καβέτσου. Ο ηθοποιός μίλησε ανοιχτά για το βάρος του διάσημου επωνύμου του, τις καθημερινές συγκρίσεις και την παραβίαση της ιδιωτικής του ζωής.
Η παρουσία παιδιών διάσημων προσωπικοτήτων στον χώρο της τέχνης συχνά συνοδεύεται από ένα διπλό βάρος: αφενός την αναγνωρισιμότητα και την ευκολότερη πρόσβαση, αφετέρου την αδιάκοπη σύγκριση και την ανάγκη διαρκούς απόδειξης της προσωπικής τους αξίας. Αυτή η συνθήκη απασχολεί έντονα και τον Στέργιο Μικρούτσικο, ο οποίος, ως γιος ενός θρύλου της ελληνικής μουσικής, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις προσδοκίες και τα σχόλια του κοινού.
Οι αποκαλύψεις για το θέατρο και το επίθετο
Στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, ο Στέργιος Μικρούτσικος, ο οποίος εργάζεται ως ηθοποιός, εξέφρασε την αβεβαιότητά του για το πού θα τον οδηγήσει η πορεία του στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. Όπως ανέφερε, προσπαθεί να μην σκέφτεται το «βαρύ όνομα» που κουβαλάει, αλλά να επικεντρώνεται αποκλειστικά στη δουλειά του. «Πάντα κάποιος θα έχει κάτι να σχολιάσει σχετικά με το επίθετό μου, είναι πράγματα που με αγχώνουν και με κάνουν να σκέφτομαι αν αξίζω», δήλωσε χαρακτηριστικά. Η επαφή του με την τέχνη ξεκίνησε μέσα από τις παραστάσεις και τις συναυλίες του πατέρα του, εμπειρίες που, όπως είπε, του άλλαξαν τη ζωή. Ο Γιώργος Κακοσαίος, σε παρόμοια συνέντευξη στην ίδια εκπομπή, είχε επίσης αναφερθεί στη σύγκριση με τον πατέρα του, Γιάννη Πλούταρχο, υπογραμμίζοντας τις κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι καλλιτέχνες με διάσημους γονείς.
Το βάρος του ονόματος και οι προσωπικές στιγμές
Ο Στέργιος Μικρούτσικος υπογράμμισε την καθημερινή πίεση να αποδεικνύει την αξία του λόγω του επωνύμου του, τονίζοντας πως η σύγκριση με τον πατέρα του τον αγχώνει. Η απόφασή του να γίνει ηθοποιός ελήφθη μετά τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου, χωρίς να έχουν προλάβει να το συζητήσουν ποτέ. Η μητέρα του, ωστόσο, χάρηκε όταν συνειδητοποίησε τη σοβαρότητα της απόφασής του. Ο ηθοποιός εξομολογήθηκε ότι του λείπουν οι καθημερινές στιγμές με τον πατέρα του, όπως το να παίζουν μπάλα ή να μαθαίνουν ισπανικά, και εξέφρασε την ευχή να μπορούσαν να έχουν συζητήσεις για το θέατρο. Παρόμοιες συγκινητικές εξομολογήσεις για την απώλεια αγαπημένων προσώπων έχει κάνει και η Άννα Φλωρινιώτη, αναδεικνύοντας τη δυσκολία διαχείρισης του πένθους.
Αυτό που ανησυχεί πολλούς νέους καλλιτέχνες που προέρχονται από διάσημες οικογένειες είναι η διαρκής σκιά της σύγκρισης, η οποία μπορεί να επισκιάσει το προσωπικό τους έργο και να δημιουργήσει ψυχολογική πίεση. Η ανάγκη να χαράξουν τη δική τους πορεία, αποδεικνύοντας την ανεξάρτητη καλλιτεχνική τους ταυτότητα, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση.
Η ιδιωτικότητα και η δημόσια κριτική
Ένα άλλο σημείο που απασχολεί έντονα τον Στέργιο Μικρούτσικος είναι η παραβίαση της ιδιωτικότητάς του. Όπως ανέφερε, βρίσκεται σε μια δημόσια έκθεση από πολύ μικρή ηλικία, κάτι που θεωρεί ότι δεν του αξίζει. Παρά το γεγονός ότι παίζει στο θέατρο μόλις δύο χρόνια, νιώθει ότι οι άνθρωποι θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να τον κριτικάρουν «μόνο και μόνο επειδή είμαι ο γιος του Θάνου Μικρούτσικου». Αυτό τον θυμώνει, ενώ ξεκαθάρισε ότι δεν επιθυμεί να δίνει συνεντεύξεις όταν νιώθει ότι κάποιος θέλει να εκμεταλλευτεί το όνομά του ή να δημιουργήσει κουτσομπολιό. Ο Στράτος Τζώρτζογλου, επίσης ηθοποιός, έχει μιλήσει για την επαγγελματική πορεία του γιου του, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι καλλιτέχνες στην αρχή της σταδιοδρομίας τους.
Το μέλλον και οι επιθυμίες του ηθοποιού
Κλείνοντας την εξομολόγησή του, ο Στέργιος Μικρούτσικος αποκάλυψε ότι δεν σκέφτηκε ποτέ να ασχοληθεί με τη μουσική. Περιέγραψε τον εαυτό του ως άνθρωπο που αγαπά την απομόνωση, εκφράζοντας την επιθυμία του να ζήσει σε ένα χωριό χωρίς σήμα, διαβάζοντας και βλέποντας ταινίες. Η μελλοντική του επιθυμία, όπως δήλωσε, είναι να βρει τον τρόπο να «συνυπάρχει με τους ανθρώπους», μια φράση που υποδηλώνει την αναζήτηση ισορροπίας μεταξύ της προσωπικής του ανάγκης για ηρεμία και της κοινωνικής του διάδρασης. Η πορεία του στον χώρο της υποκριτικής αναμένεται να είναι ενδιαφέρουσα, καθώς προσπαθεί να διαμορφώσει τη δική του ταυτότητα μακριά από τη σκιά του πατέρα του.