Μιχαήλ Ταμπακάκης: Η «αγριότητα» της κοινωνίας και η μόνιμη ανασφάλεια του ηθοποιού

Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη μίλησε για τις αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας και τις προκλήσεις του επαγγέλματός του. Ο πρωταγωνιστής της σειράς «Να Μ’ Αγαπάς» παραδέχτηκε πως η έλλειψη σταθερότητας στην υποκριτική τον κρατά σε εγρήγορση, ενώ τόνισε πως δεν ένιωσε ποτέ καταπίεση από τους δασκάλους του, παρά την «άγρια» φύση του χώρου.

Η πορεία του Μιχαήλ Ταμπακάκη τα τελευταία χρόνια τον έχει καθιερώσει ως έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της νέας γενιάς, με τη συμμετοχή του στη σειρά «Να Μ’ Αγαπάς» του Alpha να αποτελεί το πιο πρόσφατο δείγμα της εξέλιξής του. Η παρουσία του στην τηλεόραση συνδυάζεται με μια βαθιά ενδοσκόπηση για την τέχνη του, σε μια εποχή που οι απαιτήσεις του κοινού και η ταχύτητα της πληροφορίας αναδιαμορφώνουν το καλλιτεχνικό τοπίο.

Το υπαρξιακό δίλημμα και η «άγρια» καθημερινότητα

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στην εκπομπή «Το ‘Χουμε», ο ηθοποιός στάθηκε ιδιαίτερα στην κοινωνική πραγματικότητα των ημερών. Περιέγραψε μια εικόνα έντονων αντιθέσεων, όπου η εορταστική ατμόσφαιρα συνυπάρχει με την ανθρώπινη οδύνη, δημιουργώντας ένα αίσθημα συλλογικής ενοχής. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, η ανάγκη για επιβίωση συχνά συγκρούεται με την ενσυναίσθηση, ένα θέμα που έχει απασχολήσει και άλλους καλλιτέχνες, όπως τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο σε πρόσφατες τοποθετήσεις του για το συναίσθημα της ενοχής.

Για τον Ταμπακάκη, αυτή η «αγριότητα» δεν είναι μόνο κοινωνική αλλά και δομική. Η δυσκολία του να παραμείνει κανείς ξέγνοιαστος σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται ραγδαία αποτελεί, κατά τον ίδιο, μια μόνιμη κατάσταση που επηρεάζει τόσο την προσωπική όσο και την επαγγελματική ζωή.

Η ψευδαίσθηση της επαγγελματικής ασφάλειας

Ένα από τα πιο καίρια σημεία της εξομολόγησής του αφορούσε τη φύση του επαγγέλματος του ηθοποιού. Σε αντίθεση με άλλους κλάδους όπου υπάρχει μια γραμμική εξέλιξη και μια αίσθηση σιγουριάς, η υποκριτική χαρακτηρίζεται από ένα διαρκές κυνήγι. Αυτή η έλλειψη σταθερότητας είναι κάτι που ο κόσμος εκτός χώρου δυσκολεύεται να συλλάβει, καθώς η εργασία στο θέατρο ή την τηλεόραση συχνά παρερμηνεύεται ως κάτι λιγότερο απαιτητικό από ένα τυπικό οκτάωρο.

Αυτή η διαρκής ανασφάλεια και ο φόβος για το μέλλον είναι κοινός τόπος για πολλούς ανθρώπους της τηλεόρασης, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν την προσωρινότητα των συμβολαίων και την έκθεση στη δημόσια κριτική. Ωστόσο, για τον Μιχαήλ Ταμπακάκη, αυτό το «κυνήγι» είναι που τον κάνει να νιώθει ζωντανός, μετατρέποντας το άγχος σε δημιουργική ενέργεια.

Δάσκαλοι, επιβολή και η αυτοκριτική στην οθόνη

Παρά τις δυσκολίες, ο ηθοποιός δήλωσε τυχερός για τις συνεργασίες του. Τόνισε ότι δεν βίωσε ποτέ το αίσθημα της επιβολής ή της υποτίμησης από τους δασκάλους του, μια εμπειρία που έρχεται σε αντίθεση με τις περιγραφές άλλων συναδέλφων του, όπως η Ιωάννα Ασημακοπούλου, που έχουν κάνει λόγο για ακραία υποτίμηση στον χώρο. Ο Ταμπακάκης υπογράμμισε πως οι άνθρωποι που συνάντησε άφησαν θετικό αποτύπωμα μέσα του, προσφέροντάς του τον χώρο να αναπνεύσει καλλιτεχνικά.

Νομικοί και εργασιακοί κύκλοι στον τομέα του πολιτισμού επισημαίνουν ότι η απουσία σταθερών πλαισίων εργασίας συχνά οδηγεί σε εργασιακή εξάντληση, παρά το γεγονός ότι η δημιουργική ελευθερία παραμένει το ζητούμενο. Η αγορά εργασίας για τους ηθοποιούς στην Ελλάδα παραμένει μία από τις πιο ρευστά διαμορφωμένες, με την ανάγκη για προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Η επόμενη μέρα και η σχέση με το κοινό

Κλείνοντας, ο Μιχαήλ Ταμπακάκης δεν δίστασε να ασκήσει αυτοκριτική, παραδεχόμενος ότι υπάρχουν στιγμές που νιώθει άβολα βλέποντας τον εαυτό του στην τηλεόραση. Η διαχείριση της εικόνας και ο χρόνος που απαιτείται για να αποδεχτεί ένας καλλιτέχνης το αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι μια διαδικασία ωρίμανσης. Με τη σειρά «Να Μ’ Αγαπάς» να συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της, το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον στον τρόπο με τον οποίο ο ηθοποιός θα επιλέξει να εξελίξει τους καλλιτεχνικούς του σταθμούς στο μέλλον.