Μαρία Ναυπλιώτου: Η σκληρή μαθητεία στο μπαλέτο και η φιλοσοφία της στην υποκριτική

Η Μαρία Ναυπλιώτου ήταν καλεσμένη το πρωί της Δευτέρας στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον», όπου μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και την αυστηρή μαθητεία της στο μπαλέτο. Η γοητευτική ηθοποιός αποκάλυψε τις τεράστιες στερήσεις και τον πόνο που βίωσε ως χορεύτρια, καθώς και τη μετάβασή της στην υποκριτική, εξηγώντας τη φιλοσοφία της για τους ρόλους.

Αυτή η εξομολόγηση της Μαρίας Ναυπλιώτου έρχεται να φωτίσει την πορεία μιας καλλιτέχνιδας που έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή διαδρομή τόσο στον χορό όσο και στο θέατρο, αναδεικνύοντας τις αθέατες πτυχές της σκληρής δουλειάς και της αφοσίωσης που απαιτούν οι τέχνες αυτές από νεαρή ηλικία. Η μετάβαση από τη μία μορφή τέχνης στην άλλη συχνά φέρνει μαζί της μοναδικές προκλήσεις και διδάγματα, διαμορφώνοντας την καλλιτεχνική ταυτότητα.

Τα παιδικά χρόνια και η αγάπη για την τέχνη

Η Μαρία Ναυπλιώτου, η γνωστή ηθοποιός, μοιράστηκε αναμνήσεις από τα παιδικά της χρόνια, ξεκινώντας από τη γειτονιά του Μακρυγιάννη. Όπως ανέφερε στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον», έζησε εκεί μέχρι τα οκτώ της χρόνια, προτού μετακομίσει στο Φάληρο, ακολουθώντας την αγάπη της μητέρας της για τη θάλασσα. Από μικρή ηλικία, η αγάπη της για την τέχνη ήταν εμφανής, καθώς ήταν από τους πρώτους που παρακολουθούσαν παραστάσεις στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Μεταξύ των καλλιτεχνών που είχε την ευκαιρία να δει ήταν ο Μορίς Μπεζάρ, ο Άλβιν Νικολάις, η Μάρθα Γκράχαμ, καθώς και τα φημισμένα Μπολσόι και Κίροφ, γεγονός που καθόρισε την καλλιτεχνική της ευαισθησία.

Η σκληρή μαθητεία στο μπαλέτο: Πειθαρχία και στερήσεις

Η Μαρία Ναυπλιώτου αναφέρθηκε εκτενώς στις απαιτήσεις και τις δυσκολίες της ζωής μιας χορεύτριας. Η καθημερινότητά της ξεκινούσε στις εννέα το πρωί με την μπάρα, ακολουθούσαν μαθήματα μπαλέτου, σύγχρονου χορού και character, τα οποία διαρκούσαν μέχρι το μεσημέρι. Στη συνέχεια, παρακολουθούσε θεωρητικά μαθήματα και έκανε πρόβες στο Ελληνικό Χορόδραμα για τις παραστάσεις. Η ζωή της ήταν μια ζωή απόλυτης πειθαρχίας, με αυστηρή διατροφή και συνεχή ζυγίσματα. «Δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι χορευτής», τόνισε, υπογραμμίζοντας ότι μαθαίνεις να πονάς και να κάνεις παραστάσεις, παλεύοντας συνεχώς με θλάσεις, τενοντίτιδες και μυϊκούς σπασμούς. Οι «τεράστιες στερήσεις» που βίωσε, όπως είπε, έχουν αποδειχθεί πολύ επικίνδυνες για κάποιους ανθρώπους.

Η μετάβαση στην υποκριτική και η φιλοσοφία των ρόλων

Η μετάβαση της Μαρίας Ναυπλιώτου από τον χορό στην υποκριτική συνοδεύτηκε από μια αρχική ανάγκη για προστασία, όπου ο ρόλος λειτουργούσε ως ασπίδα. «Μπαίνει μια ασπίδα, λες “δεν είμαι εγώ, είναι ο ρόλος”», εξήγησε, αν και παραδέχτηκε ότι τελικά πάντα είσαι εσύ. Η σημερινή της φιλοσοφία στην υποκριτική επικεντρώνεται στη συνέπεια απέναντι στον εαυτό της και στην εμβάθυνση σε κάθε νέο ρόλο. Θεωρεί ότι η επιδίωξη μιας «σπουδαίας ερμηνείας» είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σκεφτεί ένας ηθοποιός, καθώς οδηγεί σε μια κατάσταση όπου δεν αφήνεσαι στο παρόν, με αποτέλεσμα την καταστροφή της ερμηνείας.

Σύμφωνα με ψυχολόγους και ειδικούς στην ψυχολογία των αθλητών και των καλλιτεχνών, οι απαιτήσεις υψηλής απόδοσης, η αυστηρή πειθαρχία και οι συνεχείς σωματικές προκλήσεις, όπως αυτές που περιέγραψε η Ναυπλιώτου, μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικό ψυχολογικό και σωματικό στρες. Η διαχείριση του πόνου και των στερήσεων αποτελεί κεντρικό στοιχείο στην επαγγελματική τους εξέλιξη, με πολλές περιπτώσεις να απαιτούν ειδική υποστήριξη.

Η επόμενη μέρα: Γενναιότητα και ενδοσκόπηση

Αυτό που απασχολεί περισσότερο τη Μαρία Ναυπλιώτου στην τέχνη της υποκριτικής είναι η εξερεύνηση των «αχαρτογράφητων νερών» και των άγνωστων πτυχών κάθε ρόλου. Περιγράφει κάθε νέο έργο ως ένα «σκοτεινό δωμάτιο» όπου δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Ο στόχος της είναι να μπορέσει με γενναιότητα να συναντήσει, να κατανοήσει και να νιώσει τις ψυχολογικές διαδρομές του ήρωα. Αυτή η προσέγγιση αναδεικνύει μια βαθιά ενδοσκόπηση και μια αφοσίωση στην αλήθεια του χαρακτήρα, πέρα από την επιφανειακή ερμηνεία.