- Η Δανάη Επιθυμιάδη χρησιμοποίησε τη γραφή ως μέσο για να διαχειριστεί την απώλεια της μητέρας της.
- Τα προσωπικά της γράμματα αποτέλεσαν τη βάση για το θεατρικό έργο «Όλος ο χρόνος του κόσμου».
- Η ηθοποιός εξομολογήθηκε ότι η διαδικασία αυτή ήταν ο μόνος τρόπος να αντέξει τον ψυχικό πόνο.
- Η παράσταση αποτελεί μια ποιητική απόσταξη του πένθους και της μνήμης.
Η Δανάη Επιθυμιάδη ανοίγει την καρδιά της για την πρόωρη απώλεια της μητέρας της, αποκαλύπτοντας πως η συγγραφή γραμμάτων προς εκείνη αποτέλεσε τη μοναδική της διέξοδο από τον ψυχικό πόνο. Αυτή η βαθιά προσωπική διαδικασία μετουσιώθηκε τελικά στο θεατρικό έργο «Όλος ο χρόνος του κόσμου», αποτελώντας μια καλλιτεχνική απόσταξη του πένθους της, όπως εξομολογήθηκε στην εφημερίδα Real και τη Νίκη Κώτσου.
| Στοιχείο | Περιγραφή |
|---|---|
| Πρόσωπο | Δανάη Επιθυμιάδη (Ηθοποιός) |
| Θέμα | Απώλεια μητέρας & Διαχείριση πένθους |
| Τίτλος Έργου | «Όλος ο χρόνος του κόσμου» |
| Πηγή Συνέντευξης | Εφημερίδα Real / Νίκη Κώτσου |
| Μέθοδος Αντιμετώπισης | Συγγραφή γραμμάτων & Εκφραστική γραφή |
Η διαχείριση της απώλειας ενός γονέα αποτελεί μια από τις πιο σύνθετες ψυχολογικές διαδικασίες, συχνά οδηγώντας τους καλλιτέχνες σε μια εσωτερική αναζήτηση που εκφράζεται μέσα από τη δημιουργία. Για τη Δανάη Επιθυμιάδη, η τέχνη δεν ήταν απλώς ένα επάγγελμα, αλλά ένας μηχανισμός επιβίωσης απέναντι σε ένα γεγονός που άλλαξε ριζικά την κοσμοθεωρία της, φέρνοντάς την αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα του νοσοκομείου και του οριστικού αποχωρισμού.
Η θεραπευτική δύναμη της γραφής και η επικοινωνία με τη μνήμη
Η γνωστή ηθοποιός περιέγραψε με αφοπλιστική ειλικρίνεια πώς η ανάγκη της να κρατήσει τη μητέρα της κοντά της την οδήγησε στο να της γράφει καθημερινά. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, η διαδικασία αυτή ξεκίνησε αμέσως μετά τον θάνατό της, λειτουργώντας ως ένα ιδιότυπο ημερολόγιο. «Ήταν ο μόνος τρόπος να μην πεθαίνω από τον πόνο», εξομολογείται, τονίζοντας ότι για χρόνια χρησιμοποιούσε φωτογραφίες της μητέρας της για να της «μιλάει», μια κίνηση που μείωνε το αίσθημα της μοναξιάς της.
Αυτή η εσωτερική ανάγκη για έκφραση δεν είναι σπάνια στον καλλιτεχνικό χώρο, καθώς πολλοί δημιουργοί αναζητούν απαντήσεις στη σχέση τους με τον χρόνο και την απώλεια, προσπαθώντας να δώσουν σχήμα στο κενό που αφήνει πίσω του ένας αγαπημένος άνθρωπος. Για την Επιθυμιάδη, η πράξη αυτή δεν είχε μεταφυσικές προεκτάσεις, αλλά ήταν μια πράξη ψυχολογικής αποφόρτισης που την βοήθησε να ακούσει όλα όσα ήθελε να πει και δεν πρόλαβε.
Προτεινόμενο Τζένη Μπότση: Γιατί αρνήθηκε αρχικά να πει την ατάκα «Σε γουστάρει η χωριάτισσα» στη Βάνα Μπάρμπα
Από το προσωπικό βίωμα στη θεατρική σκηνή
Παρόλο που αρχικά η συγγραφή δεν προοριζόταν για το κοινό, το υλικό απέκτησε σταδιακά μια ποιητική διάσταση που κέντρισε το καλλιτεχνικό ενδιαφέρον της ηθοποιού. Η απόφαση να μετατραπεί αυτός ο πόνος σε παράσταση με τίτλο «Όλος ο χρόνος του κόσμου» ήρθε μετά από ώριμη σκέψη και συνεργασία με τον Βασίλη, με τον οποίο δούλεψαν εντατικά πάνω στο κείμενο.
Ψυχολόγοι και ειδικοί σε θέματα διαχείρισης πένθους επισημαίνουν ότι η εκφραστική γραφή (expressive writing) λειτουργεί ως ισχυρό θεραπευτικό εργαλείο, επιτρέποντας στο άτομο να εξωτερικεύσει συναισθήματα που είναι δύσκολο να λεκτικοποιηθούν. Η τάση αυτή, να μετατρέπεται ο προσωπικός πόνος σε δημόσιο καλλιτεχνικό λόγο, προσφέρει συχνά μια μορφή συλλογικής κάθαρσης, ειδικά όταν το άτομο βιώνει ένα έντονο ψυχολογικό ξέσπασμα μετά από μια τραυματική εμπειρία.
Η καλλιτεχνική απόσταξη του πένθους
Στη διαδικασία της αναδιασκευής, μεγάλο μέρος του αρχικού υλικού απορρίφθηκε, ώστε να παραμείνει η «απόσταξη» των συναισθημάτων που ήθελε να επικοινωνήσει η δημιουργός. Η παράσταση δεν αποτελεί απλώς μια αναπόληση, αλλά μια ζωντανή κατάθεση ψυχής που αφορά την καθολική εμπειρία της απώλειας και τον τρόπο με τον οποίο ο χρόνος αναδιαμορφώνει τη σχέση μας με όσους έφυγαν.
Η περίπτωση της Δανάης Επιθυμιάδη υπογραμμίζει τη σημασία της δημιουργικής διεξόδου σε περιόδους κρίσης. Η μετατροπή του πόνου σε τέχνη δεν απαλείφει την απώλεια, αλλά προσφέρει ένα νέο νόημα στη ζωή του ατόμου που μένει πίσω, επιτρέποντάς του να συνεχίσει την πορεία του έχοντας ενσωματώσει τη μνήμη με έναν υγιή και παραγωγικό τρόπο.
Διαχείριση πένθους μέσω της εκφραστικής γραφής
- Ξεκινήστε ένα ημερολόγιο απευθυνόμενοι απευθείας στο αγαπημένο πρόσωπο που χάσατε.
- Μην λογοκρίνετε τα συναισθήματά σας· αφήστε τον πόνο, τον θυμό ή τη θλίψη να αποτυπωθούν στο χαρτί.
- Χρησιμοποιήστε φωτογραφίες ή αντικείμενα ως ερεθίσματα για να ξεκινήσετε έναν γραπτό «διάλογο».
- Δώστε χρόνο στον εαυτό σας και μην πιέζεστε να ολοκληρώσετε τη διαδικασία γρήγορα.
- Αν ο πόνος παραμένει μη διαχειρίσιμος, συνδυάστε τη γραφή με την υποστήριξη ενός ειδικού ψυχικής υγείας.
