- Φονικές πλημμύρες στην Ινδονησία προκάλεσαν 962 θανάτους και 291 αγνοούμενους.
- Οι ουρακοτάγκοι Τάπανουλι κινδυνεύουν άμεσα λόγω καταστροφής του βιότοπου.
- Η εκτεταμένη αποψίλωση των δασών επιδείνωσε τις επιπτώσεις των πλημμυρών και κατολισθήσεων.
- Εμπειρογνώμονες προειδοποιούν για τον κίνδυνο εξαφάνισης των ουρακοτάγκων χωρίς κυβερνητική βοήθεια.
Οι πρόσφατες φονικές πλημμύρες και κατολισθήσεις στην Ινδονησία, που έπληξαν την επαρχία Βόρειας Σουμάτρας, έχουν θέσει σε άμεσο κίνδυνο τους σπάνιους ουρακοτάγκους Τάπανουλι, καθώς το φυσικό τους περιβάλλον καταστρέφεται. Σύμφωνα με το Reuters, οι καταστροφές αυτές, οι οποίες έχουν προκαλέσει τον θάνατο 962 ανθρώπων, επιδεινώνονται από την εκτεταμένη αποψίλωση των δασών.
Αυτή η εξέλιξη έρχεται ως συνέχεια μιας σειράς ακραίων καιρικών φαινομένων που πλήττουν τη Νοτιοανατολική Ασία το τελευταίο διάστημα, αναδεικνύοντας με δραματικό τρόπο την ευάλωτη ισορροπία μεταξύ ανθρώπινης δραστηριότητας και φυσικού περιβάλλοντος. Οι περιοχές της Ινδονησίας, και ειδικότερα της Σουμάτρας, αποτελούν εδώ και χρόνια πεδίο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ της ανάγκης για οικονομική ανάπτυξη και της επιτακτικής προστασίας των μοναδικών οικοσυστημάτων τους.
Ο αντίκτυπος στους ουρακοτάγκους Τάπανουλι
Πριν από τις φονικές κατολισθήσεις και τις πλημμύρες που έπληξαν την Ινδονησία περίπου δύο εβδομάδες πριν, ο Αμράν Σιαγκιάν, 39 ετών, συναντούσε συχνά ουρακοτάγκους Τάπανουλι σε έναν λόφο στην περιοχή Σιπιρόκ της επαρχίας Βόρειας Σουμάτρας. Ο Σιαγκιάν, ο οποίος εργάζεται ως φύλακας για την προστασία αυτού του απειλούμενου με εξαφάνιση ζώου στο Κέντρο Πληροφόρησης Ουρακοτάγκων (OIC) για τουλάχιστον πέντε χρόνια, θυμάται πόσο τους άρεσε να τρώνε ντούριαν και άλλα φρούτα από τις φάρμες της περιοχής. Ωστόσο, μετά τις κατολισθήσεις που έπληξαν το Σιπιρόκ, οι ουρακοτάγκοι έχουν εξαφανιστεί. «Πρέπει να έχουν απομακρυνθεί, όλο και πιο μακριά. Δεν μπορούσα πλέον να ακούω τις φωνές τους», δήλωσε ο Σιαγκιάν στο Reuters. Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει τις σοβαρές επιπτώσεις της αποψίλωσης των δασών, η οποία έχει κατηγορηθεί και για τις φονικές πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή.
Τα τραγικά δεδομένα της καταστροφής
Οι πλημμύρες και οι κατολισθήσεις που προκλήθηκαν από τον κυκλώνα έχουν προκαλέσει τον θάνατο 962 ανθρώπων έως την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου, με 291 να εξακολουθούν να αγνοούνται. Οι καταιγίδες σκότωσαν επίσης περίπου 200 ανθρώπους στη νότια Ταϊλάνδη και τη Μαλαισία. Συνολικά, οι φονικές πλημμύρες έχουν προκαλέσει τον θάνατο σε πάνω από 900 ανθρώπους στην Ινδονησία. Ο ιδρυτής του OIC, Πανουντ Χαντισιζόγιο, δήλωσε ότι περίπου 760 ουρακοτάγκοι ζουν στην περιοχή Τάπανουλι, τονίζοντας ότι «η κύρια απειλή είναι η απώλεια δασών λόγω φυτειών και εξορυκτικής βιομηχανίας». Συνολικά, περίπου 119.000 ουρακοτάγκοι ζουν στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής (WWF).
Προτεινόμενο Ινδονησία: Ανάκληση αδειών εξόρυξης μετά τις φονικές πλημμύρες στη Σουμάτρα
Ο ρόλος της αποψίλωσης και οι μακροπρόθεσμες απειλές
Το παρασκήνιο της υπόθεσης δείχνει ότι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, αλλά μια χρόνια μάχη. Τοπικοί ηγέτες και περιβαλλοντικές οργανώσεις επεσήμαναν ότι η αποψίλωση των δασών, που συνδέεται με την εξόρυξη και την υλοτομία, επιδείνωσε τις επιπτώσεις των πλημμυρών και των κατολισθήσεων. Στο Σιπιρόκ, ένα χωριό στην περιοχή Νότιας Τάπανουλι που επλήγη σοβαρά από την καταστροφή, μεγάλα δέντρα φαίνεται να έχουν κοπεί. Ο Σιαγκιάν ανέφερε ότι μια εταιρεία υλοτομούσε στην περιοχή για τουλάχιστον ένα χρόνο. Η αποψίλωση είχε επηρεάσει τους ουρακοτάγκους ακόμη και πριν από τις πλημμύρες, καθώς, όπως εξήγησε, «οι ουρακοτάγκοι ζουν κινούμενοι μεταξύ των κορυφών των δέντρων, από κλαδί σε κλαδί. Εάν το δάσος είναι αραιό, πρέπει να είναι δύσκολο γι’ αυτούς». Η Ινδονησία έχει δεσμευτεί να ανακαλέσει άδειες εξόρυξης εταιρειών που παραβίασαν τους κανονισμούς, αντιμετωπίζοντας πιέσεις για την περιβαλλοντική διαχείριση.
Η επόμενη μέρα και η ανάγκη για κυβερνητική παρέμβαση
Αυτό που ανησυχεί τους αναλυτές και τους περιβαλλοντολόγους είναι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των πληθυσμών των ουρακοτάγκων και η ικανότητα της περιοχής να ανακάμψει από τέτοιες καταστροφές. Η μαζική αποψίλωση όχι μόνο στερεί το βιότοπο από τα ζώα, αλλά και μειώνει την ικανότητα του εδάφους να απορροφά το νερό, καθιστώντας τις περιοχές πιο ευάλωτες σε πλημμύρες και κατολισθήσεις. «Εάν δεν υπάρξει κυβερνητική βοήθεια, οι ουρακοτάγκοι θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εδώ. Ειδικά με αυτή τη μαζική αποψίλωση», προειδοποίησε ο Σιαγκιάν. Η κατάσταση απαιτεί άμεση και συντονισμένη δράση για την προστασία τόσο των ανθρώπινων ζωών όσο και της μοναδικής βιοποικιλότητας της Ινδονησίας.
