Η 27χρονη Αναστασία Τασούλα, που υπέστη μεταμόσχευση πνευμόνων μετά από μακρά αναμονή για μόσχευμα, απεβίωσε την περασμένη Δευτέρα σε ηλικία 27 ετών, αφήνοντας πίσω της έντονο δημόσιο αποτύπωμα για τη δωρεά οργάνων. Στη διάρκεια της ζωής της η δημόσια δράση και η θεραπευτική πορεία της τράβηξαν την προσοχή της ιατρικής κοινότητας, ενώ, όπως αναφέρει η «Κ», η ιστορία της προκάλεσε συζήτηση για τα μοσχεύματα.
Η μάχη με την κυστική ίνωση
Διαγνώστηκε σε ηλικία οκτώ μηνών με κυστική ίνωση, μια κληρονομική νόσο που επιβαρύνει κυρίως τους πνεύμονες και περιορίζει την αναπνευστική ικανότητα, και συνεπώς χρειάστηκε συνεχόμενες ιατρικές παρεμβάσεις καθ’ όλη τη ζωή της. Η πορεία της έδειξε πόσο κρίσιμη είναι η πρώιμη διάγνωση και η συστηματική παρακολούθηση, καθώς επίσης και η ανάγκη για υποστήριξη των ασθενών.
Οι επίσημες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 700 πάσχοντες, στοιχείο που ανέδειξε την ανάγκη βελτίωσης των δομών, ενώ η κοινή συζήτηση ενισχύθηκε από εθνικά δεδομένα.
Κατά τη διάρκεια του 2022 η υγεία της επιδεινώθηκε τόσο ώστε χρειάστηκε εισαγωγή σε τεχνητό κώμα και παραμονή σε καταστολή για περισσότερες από 30 ημέρες πριν επανέλθει, γεγονός που οι θεράποντες χαρακτήρισαν πρωτόγνωρο για την περίπτωση. Η περίοδος αυτή ανάδειξε τη σημασία της εξειδικευμένης εντατικής φροντίδας και της στενής παρακολούθησης των επιπλοκών, ενώ η σύνδεση με μηχάνημα εξωσωματικής οξυγόνωσης αποτέλεσε κρίσιμο μεταβατικό στάδιο μέχρι να βρεθεί μόσχευμα και, όπως τεκμηριώθηκε στη θεραπευτική καταγραφή, η εξωσωματική οξυγόνωση κράτησε για μακρύ διάστημα.
Μεταμόσχευση στη ΜΕΘ
Τον Ιούλιο του 2022 εντοπίστηκε συμβατό μόσχευμα και η επέμβαση πραγματοποιήθηκε στο Ωνάσειο, έπειτα από μήνες αναμονής στη ΜΕΘ όπου η ασθενής είχε σταθερή ιατρική παρακολούθηση. Η παραμονή στη μονάδα με υποστήριξη εξωσωματικής οξυγόνωσης για μεγάλο διάστημα έδωσε το περιθώριο να πραγματοποιηθεί η μεταμόσχευση, ενώ η χειρουργική ομάδα στο Ωνάσειο ανέλαβε την επέμβαση.
Η πρωτοφανής σε διάρκεια παραμονή των 108 ημερών στην εντατική προσέλκυσε το ενδιαφέρον των κλινικών ομάδων.
Μετά το εξιτήριο η ασθενής συνέχισε να δρα δημόσια, ταξιδεύοντας και μιλώντας για την αξία της δωρεάς οργάνων, ενώ το σύνολο της νοσηλείας της έφτασε συνολικά τις 221 ημέρες σε νοσοκομειακούς θαλάμους μέσα σε δύο νοσηλείες. Οι θεράποντες ιατροί υπογραμμίζουν την αντοχή της και τη συμμετοχή της ΜΕΘ στην προσπάθεια αποκατάστασης, ωστόσο σε επόμενο στάδιο το μόσχευμα απορρίφθηκε και, παρότι έγιναν επανειλημμένες προσπάθειες, η κατάσταση επιδεινώθηκε, με καταγραφές που αποτυπώνουν την κλινική πορεία της οργάνωσης.
Δημόσιο μήνυμα για δωρεά οργάνων
Μετά τη μεταμόσχευση είχε επανειλημμένα τονίσει ότι η ανάγκη να κοινοποιηθεί μια προσωπική ιστορία για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος υποδεικνύει προβλήματα στο σύστημα δωρεάς οργάνων, θέση που διατύπωνε με συνέπεια σε συνεντεύξεις και δημόσιες τοποθετήσεις.
Η στάση της ήταν αφοσιωμένη στην ευαισθητοποίηση και πολλοί ασθενείς δήλωσαν ότι βρήκαν κουράγιο στα λόγια της, ενώ το μήνυμά της για τη δωρεά οργάνων συνοδεύτηκε από δράσεις ενημέρωσης σε διάφορες πλατφόρμες για τη δωρεά.
Οι θεράποντες την περιέγραψαν ως ένα πρόσωπο με αξιοσημείωτη επιμονή, που «ενέπνευσε πολύ κόσμο», και τόνισαν τη συνεργασία μεταξύ της ΜΕΘ του Αττικόν Νοσοκομείο και του Ωνασείου στην προσπάθεια να διατηρηθεί η ζωή της όσο περισσότερο γινόταν. Η απώλεια ανοίγει εκ νέου συζήτηση για τη λειτουργία των δομών μεταμοσχεύσεων και για την ανάγκη συστηματικής στήριξης των ασθενών, ενώ η κλινική εμπειρία καταγράφεται από τους ειδικούς στην κλινική κοινότητα.
