Ο Ευθύμης Κονταξής, ένας Ελληνοαμερικανός παιδίατρος-εντατικολόγος και διάκονος, μοιράζεται την μοναδική του φιλοσοφία στην Καλιφόρνια, όπου η ιατρική και η πίστη συνυπάρχουν με στόχο την προσφορά στον συνάνθρωπο. Η πορεία του χαρακτηρίζεται από δραματικές εμπειρίες στα επείγοντα και μια βαθιά προσωπική αναζήτηση που τον οδήγησε στην ιεροσύνη, διαμορφώνοντας μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στη ζωή και τον θάνατο.
Η ιστορία του αναδεικνύει τη δύναμη της ανθρωπιάς και της αφοσίωσης, τόσο στην ιατρική περίθαλψη όσο και στην πνευματική καθοδήγηση.
Οι Πρώτες Μάχες και το Βαθύτερο Νόημα
Στην αρχή της καριέρας του, στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του White Memorial Medical Center στο Λος Άντζελες, ο Ευθύμης Κονταξής βίωσε μια τραγική απώλεια: ένα εξάχρονο κοριτσάκι που έπασχε από σύνδρομο Waterhouse-Friderichsen, μια μορφή μηνιγγιτιδοκοκκικής σηψαιμίας, πέθανε στα χέρια του.
Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που διήρκεσαν πάνω από τέσσερις ώρες, δεν κατάφερε να το σώσει, γεγονός που τον οδήγησε σε βαθιά απογοήτευση και σκέψεις παραίτησης. Ωστόσο, η συγκινητική αντίδραση της μητέρας, η οποία τον αγκάλιασε και τον ευχαρίστησε για όσα έκανε, του αποκάλυψε μια νέα διάσταση: η νόσος αποτελεί τεράστια δοκιμασία όχι μόνο για τους ασθενείς και τους οικείους τους, αλλά και για τους ίδιους τους γιατρούς.
Η «Πόλη των Αγγέλων» υπήρξε μεγάλο «σχολείο» για τον 70χρονο πλέον Ελληνοαμερικανό γιατρό. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τη νύχτα που, ενώ έκανε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση σε μέλος συμμορίας που είχε δεχτεί πυροβολισμό, ένας ένοπλος εισέβαλε στην κλινική και πυροβόλησε ξανά τον τραυματία, ολοκληρώνοντας την πράξη του.
Αυτές οι εξαιρετικά δύσκολες στιγμές τον έφεραν αντιμέτωπο με την ωμή πραγματικότητα της ζωής και του θανάτου, διαμορφώνοντας την επαγγελματική του συνείδηση και ενισχύοντας την αφοσίωσή του στο λειτούργημα.
Το Νοσοκομείο Αϊζενχάουερ: Ένα Πρότυπο Υγείας και Προσφοράς
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο κ. Κονταξής εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Ράντσο Μιράζ της Καλιφόρνιας, όπου βρήκε ένα ιδανικό περιβάλλον εργασίας στο Νοσοκομείο Αϊζενχάουερ. Εκεί, σήμερα διευθύνει το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, το οποίο δεν είναι απλώς ένα νοσηλευτικό ίδρυμα, αλλά ένα ολοκληρωμένο σύστημα υγείας.
Το νοσοκομείο διαθέτει οκτώ συστήματα ρομποτικής χειρουργικής Da Vinci, περισσότερα από κάθε άλλο νοσοκομείο της Καλιφόρνιας, και ίσως των ΗΠΑ. Το τμήμα του διαθέτει τρεις μαγνητικούς τομογράφους και δύο αξονικούς, ενώ οι διαδικασίες είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές: ένας ασθενής με συμπτωματολογία εμφράγματος ολοκληρώνει όλες τις εξετάσεις μέσα σε δεκαπέντε λεπτά, και η απόφαση για θρομβόλυση λαμβάνεται το πολύ σε 30 λεπτά από την εισαγωγή.
Το Νοσοκομείο Αϊζενχάουερ ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1960 από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μετά τον θάνατο ενός φίλου του από εγκεφαλική αιμορραγία. Το όραμά του αγκαλιάστηκε από επιφανείς προσωπικότητες, όπως ο Μπομπ Χόουπ και η σύζυγός του Ντολόρες, οι οποίοι δώρισαν τα αρχικά 80 στρέμματα γης.
Από τότε, το νοσοκομείο στηρίζεται σε γενναιόδωρες προσφορές πολλών επιφανών Αμερικανών, καθώς η περιοχή αποτελεί τόπο διαμονής για πολιτικούς, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες. Μόνο την τελευταία δεκαετία, οι δωρεές έχουν ξεπεράσει το 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια.
Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της προσφοράς και της αλληλεγγύης στον τομέα της υγείας, ένα θέμα που συχνά αναδεικνύεται και σε άλλες πτυχές της ιατρικής φροντίδας. Αυτό το μοντέλο χρηματοδότησης και ανάπτυξης θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για την προώθηση της υγιούς μακροζωίας στην Ελλάδα, όπου οι ανάγκες στον τομέα της υγείας είναι επίσης σημαντικές.
Η Σύζευξη Επιστήμης και Πίστης: Προσωπικές Δοκιμασίες και Επιλογές
Προτεινόμενο Οι ιατρικές υπηρεσίες του Μαραθωνίου διαχειρίστηκαν 122 περιστατικά
Η προσωπική διαδρομή του Ευθύμη Κονταξή περιλαμβάνει και μια βαθιά πνευματική αναζήτηση. Αν και αρχικά δεν ήταν ιδιαίτερα θρήσκος, καθώς η ιατρική ήταν ο «θεός» του, η συχνή επαφή με τον θάνατο τον οδήγησε να αναζητήσει το βαθύτερο νόημα των ανθρώπινων συμβάντων.
Αυτή η ανάγκη τον ώθησε να σπουδάσει Θεολογία και να χειροτονηθεί διάκονος. Αυτή η εξέλιξη είναι ενδεικτική του πώς οι προσωπικές εμπειρίες μπορούν να διευρύνουν την οπτική ενός επαγγελματία, προσθέτοντας μια πνευματική διάσταση στην επιστημονική του προσέγγιση.
Την ίδια περίοδο, η οικογένειά του βίωσε μια σκληρή δοκιμασία: ο γιος του, Νικόλας, σε ηλικία δεκατεσσάρων μηνών, έπαθε την πρώτη του επιληπτική κρίση. Η διάγνωση ενός μη χειρουργήσιμου όγκου στα βασικά γάγγλια του εγκεφάλου ήταν οδυνηρή. Αντιμετώπισαν την πρόταση για ημισφαιρεκτομή, την αφαίρεση δηλαδή του μισού εγκεφάλου, με πιθανότητα 70% θεραπείας της επιληψίας, αλλά με βαρύ τίμημα: απώλεια όρασης από το δεξί μάτι και παράλυση της δεξιάς πλευράς.
Μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε αυτή την επέμβαση. Σήμερα, βλέποντας τον 29χρονο Νικόλα να είναι διακεκριμένος ζωγράφος, ο κ. Κονταξής δηλώνει πεπεισμένος ότι έκαναν τη σωστή επιλογή. Ο πατέρας του Ευθύμη Κονταξή, ο οποίος, αφού σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ, ενισχύοντας τις διεθνείς ερευνητικές συνεργασίες, είχε καθοριστική επιρροή στην επιλογή του Ευθύμη για την Ιατρική.
Το Όραμα του Γιατρού και του Διακόνου
Ο Ευθύμης Κονταξής εξηγεί τη συμβίωση επιστήμης και θρησκείας στη ζωή του με μια απλή φράση: «Η επιστήμη απαντά στο πώς, ο Θεός στο γιατί». Για τον ίδιο, οι ιδιότητες του γιατρού και του διακόνου έχουν έναν κοινό στόχο: να κάνει το καλό και να προσφέρει ό,τι μπορεί στους συνανθρώπους του.
Αυτή η διττή προσέγγιση τον καθοδηγεί στην καθημερινή του πρακτική, όπως φάνηκε πρόσφατα με έναν μετανάστη σε τελικό στάδιο καρκίνου στα Επείγοντα. Ο κ. Κονταξής έδωσε εντολή να περάσει τις τελευταίες του μέρες στην προεδρική σουίτα, μαζί με την οικογένειά του, προσφέροντας αξιοπρέπεια και ένα όμορφο περιβάλλον για τον αποχαιρετισμό.
Ως διευθυντής, θεωρεί ότι έχει ένα «στυλό» και οφείλει να ξέρει πότε και πώς να το χρησιμοποιεί, υπογραμμίζοντας την ηθική ευθύνη που συνοδεύει τη θέση του.
Η εμπειρία μας δείχνει ότι η συνύπαρξη της επιστημονικής αυστηρότητας με την ανθρωπιστική προσέγγιση, όπως την εφαρμόζει ο κ. Κονταξής, είναι κρίσιμη για την ολιστική φροντίδα του ασθενούς. Δεν πρόκειται απλώς για τη θεραπεία της νόσου, αλλά και για την ανακούφιση του πόνου και την προσφορά αξιοπρέπειας σε κάθε στάδιο της ζωής.
Η αφοσίωση στην ιατρική επιστήμη, σε συνδυασμό με τη βαθιά πνευματική κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης, δημιουργεί ένα πρότυπο ιατρού που ξεπερνά τα στενά όρια του επαγγέλματος.
Προοπτικές για μια Ολιστική Ιατρική Φροντίδα
Η ιστορία του Ευθύμη Κονταξή αποτελεί μια πηγή έμπνευσης για το πώς η ιατρική και η πνευματικότητα μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, προσφέροντας πλήρη φροντίδα στον άνθρωπο. Η εμπειρία του, από τις πρώτες δύσκολες στιγμές στην καριέρα του μέχρι τη διεύθυνση ενός κορυφαίου νοσοκομείου, καταδεικνύει τη σημασία της συνεχούς μάθησης και της προσωπικής εξέλιξης.
Η προσέγγισή του, που συνδυάζει την υψηλή επιστημονική κατάρτιση με την ενσυναίσθηση και την προσφορά, μας υπενθυμίζει ότι η ιατρική είναι πρωτίστως ένα ανθρωποκεντρικό λειτούργημα. Η εκτίμησή μας είναι ότι τέτοια παραδείγματα αναδεικνύουν την ανάγκη για μια ολιστική ιατρική, η οποία δεν θα εστιάζει μόνο στη θεραπεία των συμπτωμάτων, αλλά και στην ψυχική και πνευματική υποστήριξη των ασθενών και των οικογενειών τους.
