Η 13χρονη Μυρτώ Στεργίου, η οποία ζει με διαβήτη τύπου 1 από την ηλικία των επτά ετών, διοργάνωσε με δική της πρωτοβουλία μια εκδήλωση ευαισθητοποίησης στο σχολείο της, το St Catherine’s, προχθές το βράδυ. Μέσα από την προσωπική της ιστορία, στόχος της ήταν να αναδείξει την ανάγκη για ενημέρωση και ενσυναίσθηση, ώστε κανείς να μη νιώθει μόνος απέναντι στην αυτοάνοση πάθηση.
Η πρωτοβουλία της Μυρτώς Στεργίου να διοργανώσει μια εκδήλωση για τον διαβήτη τύπου 1 έρχεται να αναδείξει την αυξανόμενη σημασία της ενημέρωσης και της υποστήριξης για χρόνιες παθήσεις στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η ανάγκη για κατανόηση και συμπερίληψη ατόμων με αυτοάνοσα νοσήματα, ειδικά σε νεαρή ηλικία, αποτελεί ένα κρίσιμο κοινωνικό ζήτημα που απαιτεί συλλογική δράση και ευαισθητοποίηση.
Η προσωπική ιστορία της Μυρτώς
Η ζωή της Μυρτώς Στεργίου άλλαξε για πάντα όταν διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1 σε ηλικία μόλις επτά ετών. Όπως η ίδια δήλωσε στην εκδήλωση, δεν μπορεί να θυμηθεί πώς είναι να τρώει χωρίς να μετρά τους υδατάνθρακες ή να τρέχει χωρίς να έχει κοντά της χυμό.
«Δεν ξέρω πώς είναι να συμπεριφέρεσαι παρορμητικά. Ήμουν μόλις επτά χρόνων όταν έχασα τον αυθορμητισμό τού να είσαι παιδί», τόνισε, περιγράφοντας μια δύσκολη παιδική ηλικία, γεμάτη προσαρμογές και ένα αίσθημα μοναξιάς.
Η 13χρονη μαθήτρια εξέφρασε την πεποίθηση ότι κανείς που δεν έχει διαβήτη τύπου 1 δεν μπορεί να καταλάβει πλήρως την εμπειρία της, ακόμη και οι γονείς της που την έχουν στηρίξει τόσο πολύ. «Συχνά», δήλωσε, «ένιωθα αόρατη». Ωστόσο, μέσα από αυτή την εμπειρία, η Μυρτώ έχει κερδίσει την κατανόηση ότι «ακόμη κι όταν η ζωή σου αλλάζει για πάντα, μπορείς να δημιουργήσεις κάτι με νόημα», μετατρέποντας την πρόκληση σε πηγή έμπνευσης.
Η εκδήλωση ευαισθητοποίησης στο St Catherine’s
Η εκδήλωση, με τίτλο «Ποιος είναι αυτός ο τύπος 1;», διοργανώθηκε με δική της πρωτοβουλία στο St Catherine’s, το σχολείο όπου φοιτά η Μυρτώ. Κεντρικός της στόχος ήταν η ενημέρωση του κόσμου σχετικά με τον διαβήτη τύπου 1, με την ίδια να σημειώνει: «Η ενημέρωση σημαίνει ότι ο κόσμος μπορεί να δει τον άνθρωπο πίσω από τη διάγνωση, κι ύστερα, ίσως, να οδηγήσει στην ενσυναίσθηση, για να μη χρειάζεται άνθρωποι με τη συγκεκριμένη αυτοάνοση πάθηση να αισθάνονται μόνοι».
Προτεινόμενο Ενημερωτική εσπερίδα για την προστασία των ζώων στη Σάμο
Η συγκινητική ομιλία της 13χρονης ακολούθησε μια συζήτηση με τον αναπληρωτή καθηγητή Ενδοκρινολογίας στο UCL, Πλούταρχο Τζούλη.
Το σχολείο ως ασφαλές και συμπεριληπτικό περιβάλλον
Μετά την ομιλία της Μυρτώς, ακολούθησε ένα πάνελ συζήτησης με τη συμμετοχή της υπουργού Παιδείας, Σοφίας Ζαχαράκη, και του διευθυντή του St. Catherine’s, Τζον Πέρις. Το θέμα της συζήτησης επικεντρώθηκε στο πώς το σχολείο –τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό– μπορεί να αποτελέσει ένα ασφαλές και συμπεριληπτικό περιβάλλον για όλους τους μαθητές, ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων αναγκών τους.
Η συζήτηση υπογράμμισε την ανάγκη για εκπαίδευση του προσωπικού και τη δημιουργία υποστηρικτικών δομών για παιδιά με χρόνιες παθήσεις.
Νομικοί και ιατρικοί κύκλοι επισημαίνουν διαρκώς την ανάγκη για θεσμικές παρεμβάσεις που θα διασφαλίζουν την ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση και την κοινωνική ένταξη για παιδιά με χρόνιες παθήσεις. Η ενσυναίσθηση και η κατάρτιση των εκπαιδευτικών θεωρούνται κλειδιά για την οικοδόμηση ενός σχολικού περιβάλλοντος που προάγει την ψυχική υγεία και την ευημερία όλων των μαθητών, μειώνοντας το αίσθημα της απομόνωσης που συχνά βιώνουν.
Το μήνυμα της ενσυναίσθησης
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μια συγκινητική ερώτηση προς τους παρευρισκομένους: Πόσοι από αυτούς έχουν επηρεαστεί, άμεσα ή έμμεσα, από τον διαβήτη τύπου 1; Περίπου οι μισοί σηκώθηκαν όρθιοι, ενώ οι υπόλοιποι χειροκροτούσαν θερμά. Η Μυρτώ Στεργίου παρακολούθησε τη σκηνή με συγκρατημένη συγκίνηση, γνωρίζοντας ότι, τουλάχιστον για ένα βράδυ, κανείς δεν ήταν μόνος.
Το μήνυμα της εκδήλωσης ήταν σαφές: η ενημέρωση οδηγεί στην κατανόηση, η κατανόηση στην ενσυναίσθηση και η ενσυναίσθηση στη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς.
