Μια σημαντική συζήτηση αναδύεται γύρω από την αξιοποίηση ακινήτων που παραμένουν επί χρόνια στα αζήτητα, χωρίς εμφανείς κληρονόμους. Η ιδέα που κερδίζει έδαφος είναι η διάθεσή τους σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, προσφέροντας μια πιθανή λύση στο οξύ πρόβλημα της στέγασης.
Αυτή η πρωτοβουλία θα μπορούσε να μετατρέψει αδρανή περιουσιακά στοιχεία σε ενεργά εργαλεία κοινωνικής πολιτικής, με πολλαπλά οφέλη για την ελληνική κοινωνία.
Το Παράδοξο των Αζήτητων Ακινήτων
Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ακινήτων που δεν έχουν αναγνωρισμένους ιδιοκτήτες ή κληρονόμους. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, συχνά εγκαταλελειμμένα και αναξιοποίητα, περιέρχονται τελικά στην κυριότητα του Δημοσίου, σύμφωνα με τις ισχύουσες νομικές διατάξεις.
Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως «εσχάτη κληρονομιά», μετατρέπει τα ακίνητα αυτά σε κρατική περιουσία, η οποία όμως παραμένει συχνά ανενεργή.
Η αδράνεια αυτών των ακινήτων αποτελεί ένα παράδοξο. Ενώ χιλιάδες οικογένειες αγωνίζονται να βρουν αξιοπρεπή και οικονομικά προσιτή στέγη, ένα σημαντικό κομμάτι της ακίνητης περιουσίας της χώρας παραμένει αναξιοποίητο. Πρόκειται για κτίρια και οικόπεδα που θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν γειτονιές, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας μέσω ανακαινίσεων και, κυρίως, να καλύψουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.
Η Οξεία Ανάγκη για Κοινωνική Στέγαση
Το ζήτημα της στέγασης αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ιδίως για τις ευάλωτες οικογένειες. Η αύξηση των ενοικίων, το υψηλό κόστος αγοράς ακινήτων και η γενικότερη οικονομική αβεβαιότητα έχουν οδηγήσει σε επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης για χιλιάδες νοικοκυριά.
Η έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλή και σταθερή στέγη έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, την εκπαίδευση και την κοινωνική ένταξη.
Η κοινωνική στέγαση, ως έννοια, αναφέρεται σε προγράμματα και πολιτικές που στοχεύουν στην παροχή οικονομικά προσιτής στέγης σε άτομα ή οικογένειες που δεν μπορούν να την εξασφαλίσουν στην ελεύθερη αγορά. Η αξιοποίηση των αζήτητων ακινήτων θα μπορούσε να προσφέρει μια πρωτοποριακή λύση σε αυτό το χρόνιο πρόβλημα, συμπληρώνοντας τις υφιστάμενες προσπάθειες και δημιουργώντας νέες ευκαιρίες για τους πιο αδύναμους.
Ένα Σχέδιο με Διπλό Όφελος
Η πρόταση για τη διάθεση των αζήτητων ακινήτων σε ευάλωτες οικογένειες συνιστά ένα σχέδιο με διπλό όφελος. Αφενός, επιλύει εν μέρει το πρόβλημα της στέγασης, προσφέροντας ένα βασικό αγαθό σε όσους το έχουν ανάγκη. Αφετέρου, αξιοποιεί περιουσιακά στοιχεία που διαφορετικά θα παρέμεναν ανενεργά, συμβάλλοντας στην αναζωογόνηση αστικών περιοχών και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και διαφανείς διαδικασίες. Θα πρέπει να καθοριστούν σαφή κριτήρια επιλογής των δικαιούχων, να διασφαλιστεί η ανακαίνιση και συντήρηση των ακινήτων, καθώς και να δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό πλαίσιο διαχείρισης.
Παρά τις πιθανές προκλήσεις, η δυναμική αυτής της ιδέας είναι τεράστια, καθώς μπορεί να μετατρέψει ένα γραφειοκρατικό βάρος σε μια πηγή κοινωνικής ευημερίας.
Η συζήτηση για την αξιοποίηση των αζήτητων ακινήτων προς όφελος των ευάλωτων οικογενειών ανοίγει νέους δρόμους στην κοινωνική πολιτική. Αποτελεί μια ευκαιρία για την Πολιτεία να επιδείξει πρακτική μέριμνα για τους πολίτες της, μετατρέποντας αδρανείς πόρους σε κινητήρια δύναμη για ένα πιο δίκαιο και αλληλέγγυο μέλλον.
