Σε μια συνέντευξη στο Στούντιο 4 ο Βασίλης Τσιλιχρήστος περιέγραψε όψεις της ζωής στην νύχτα της Αθήνας, αναδεικνύοντας προσωπικές μνήμες και εργασιακές εμπειρίες που σημάδεψαν την πορεία του. Κατά την αφήγηση του, τόνισε ότι δεν είχε ρατσιστική συμπεριφορά όταν εργαζόταν στην αθηναϊκή νυχτερινή ζωή και εξήγησε στοιχεία του τότε περιβάλλοντος.
Η τοποθέτηση στο Στούντιο 4
Η συζήτηση στην εκπομπή άγγιξε πρακτικές πλευρές της δουλειάς στην πόρτα των κλαμπ, με τον ίδιο να επιμένει στην προσωπική του στάση απέναντι σε πελάτες και συναδέλφους. Στην αφήγηση του υπήρξαν παραδείγματα που περιγράφουν την επαγγελματική δεοντολογία και τις επιλογές που λάμβανε σε δύσκολες στιγμές, ενώ εξήγησε πώς διαχειριζόταν περιστατικά έντασης.
Στη διάρκεια των δηλώσεων, ο Τσιλιχρήστος επέμεινε ότι η πρακτική του στην είσοδο δεν στηριζόταν σε προκαταλήψεις. Στην ίδια παρέμβαση αναφέρθηκε επανειλημμένα στο πώς η θέση στην είσοδο θυραίων καθόριζε το είδος των αποφάσεων που έπρεπε να πάρει, χωρίς να παραλείψει να σημειώσει την προσωπική του στάση απέναντι στη διαφορετικότητα και στον σεβασμό.
Εμπειρίες από τις πόρτες των μαγαζιών
Αναφερόμενος στην πρακτική πλευρά, είπε ότι η δουλειά περιλάμβανε συνεχή αξιολόγηση συμπεριφορών και περιστατικών, και ότι πολλές φορές οι επιλογές γίνονταν με γνώμονα την ασφάλεια. Σε αυτό το πλαίσιο εξηγούσε πώς η εμπειρία του στην πόρτα νυχτερινών τον βοήθησε να διαμορφώσει συγκεκριμένα κριτήρια λειτουργίας.
Προτεινόμενο Το Σάββατο το τελευταίο αντίο στον Διονύση Σαββόπουλο στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών
Η αφήγηση περιείχε αναφορές σε περιστατικά που δεν συνδέονταν με διακρίσεις αλλά με τη διαχείριση συνωστισμού και αλκοόλ. Παράλληλα υπήρξε επιμονή στην ιδέα ότι η θέση απαιτούσε ψυχραιμία και επαγγελματισμό, στοιχεία που ο ίδιος χαρακτήρισε ως αρχές εργασίας.
Εικόνες από την παλιά νυχτερινή Αθήνα
Στο δεύτερο μέρος της συζήτησης η συζήτηση στράφηκε σε ευρύτερες εικόνες της νυχτερινής σκηνής της πόλης, με αναμνήσεις από καταστάσεις που πλέον έχουν αλλάξει. Αναφέρθηκε στο πώς οι χώροι και οι συμπεριφορές εξελίχθηκαν, διατηρώντας ωστόσο έναν πυρήνα εμπειριών που τον σημάδεψαν, όπως φαίνεται και στην περιγραφή για την παλιά αθηναϊκή νύχτα που έκανε.
Ο ίδιος υπερτόνισε ότι οι προσωπικές ιστορίες και οι δυσκολίες της εποχής δεν συνιστούν αυτοματισμούς σε σχέση με προκαταλήψεις, και προσπάθησε να διαχωρίσει την πρακτική από την ηθική διάσταση της δουλειάς του στην είσοδο μαγαζιών, ενώ τοποθετήθηκε με σαφήνεια για την προσωπική του στάση.
