Σε μία αφήγηση που επιχειρεί να δώσει λογική στη συγκλονιστική περίοδο του 2015, ο πρώην πρωθυπουργός καταθέτει ένα κείμενο το οποίο ο ίδιος συσχετίζει με το χρονικό κρίσιμων αποφάσεων και με την ανάγκη για προσωπική αποτίμηση. Στο μέσο αυτής της παρουσίας, το βιβλίο για το 2015 εμφανίζεται ως καταγραφή γεγονότων αλλά και ως προσπάθεια εξήγησης της λήψης αποφάσεων.
το βιβλίο και τα γεγονότα του 2015
Το έργο επιχειρεί να χαρτογραφήσει κρίσιμες ημέρες και στιγμές που στιγμάτισαν την πολιτική ζωή της χώρας. Η αφήγηση περιλαμβάνει λεπτομέρειες για συναντήσεις, ανταλλαγές και επιλογές, ενώ αναδεικνύει το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων ως κεντρικό στοιχείο της ιστορίας.
Στον πυρήνα της καταγραφής βρίσκεται η προσπάθεια να εξηγηθούν οι επιπτώσεις των εκείνων των επιλογών τόσο στον δημόσιο διάλογο όσο και στην πορεία των θεσμών. Παράλληλα, ο ίδιος συναντάται με την πραγματικότητα των γεγονότων, προβάλλοντας την έννοια της σημαντικές αποφάσεις ως σημείο αναφοράς για την αφήγηση.
το ιστορικό χρέος
Σε πολλές αποστροφές της γραφής το εγχείρημα περιγράφεται ως μια υποχρέωση απέναντι στην καταγραφή της εποχής. Ο συγγραφέας θέτει το έργο κάτω από το πρίσμα του ιστορικού προσανατολισμού, θέλοντας να αφήσει ένα ντοκουμέντο για μελλοντική αξιολόγηση.
Προτεινόμενο Καιρός: Τετάρτη 12 Νοεμβρίου
Η διάσταση αυτή του έργου εστιάζει στον δημόσιο χαρακτήρα της καταγραφής και στην ανάγκη να τεθούν οι πράξεις και οι αιτίες τους σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, στο κείμενο υπάρχει η αναφορά σε προσωπική μαρτυρία που λειτουργεί ως συμπληρωματικό στοιχείο της δημόσιας αφήγησης.
η γραφή ως κάθαρση
Η διαδικασία της γραφής περιγράφεται ως μέσο ανασυγκρότησης, όπου ο ίδιος επιχειρεί να διαχωρίσει το προσωπικό από το πολιτικό και να εκφράσει μια εσωτερική εξομολόγηση για τις δύσκολες στιγμές. Είναι εμφανής η επιδίωξη για μια μορφή κάθαρσης μέσα από τη λέξη και την τεκμηρίωση.
Σε αυτό το πλαίσιο η έκδοση λειτουργεί ταυτόχρονα ως τεκμήριο και ως προσωπικό απολογιστικό κείμενο, που επιχειρεί να αναδείξει τη σχέση ανάμεσα στην χρέος προς την ιστορία και στη δυνατότητα προσωπικής αναθεώρησης. Η δημόσια εικόνα και η ερμηνεία των γεγονότων διατηρούν πρωτεύοντα ρόλο στην τελική ανάγνωση.
Η παρουσίαση του βιβλίου κλείνει με μια αφήγηση που συνδυάζει την τεκμηρίωση με την προσωπική διάσταση, αφήνοντας χώρο για συζητήσεις γύρω από τις επιλογές εκείνης της περιόδου και την ανάγκη για αντικειμενική καταγραφή. Στο τέλος, το έργο προσπαθεί να σταθεί ως στοιχείο ιστορικής μνήμης και ως μαρτυρία μιας έντονης πολιτικής περιόδου.
