Μια σκηνοθέτιδα θεάτρου αποφάσισε να μεταφέρει τον κόσμο της σκηνής μέσα σε κελλιά του Κορυδαλλού και μοιράστηκε τις εμπειρίες της στην εκπομπή Το ‘Χουμε!’. Στο υλικό της εκπομπής αναφέρεται η εντύπωσή της από την πρώτη μέρα και η πεποίθηση ότι η υπόδυση ρόλων μπορεί να λειτουργήσει ως μορφή απελευθέρωσης για τους κρατούμενους.
Η πρώτη μέρα μέσα στο σωφρονιστικό χώρο
Η περιγραφή της αρχικής επίσκεψης επικεντρώθηκε στις εντυπώσεις από την πρώτη μέρα στον χώρο των φυλακών, όπως παρουσιάστηκε στην εκπομπή. Η σκηνοθέτιδα μίλησε για το πώς διαμορφώθηκε η πρώτη επαφή με τους συμμετέχοντες και για το πώς οι συνθήκες επηρέασαν την οργάνωση των μαθημάτων.
Καθώς περιέγραφε το ξεκίνημα, τόνισε την ανάγκη για προσεκτικό σχεδιασμό και σεβασμό προς το περιβάλλον, ώστε οι συναντήσεις να είναι ασφαλείς και λειτουργικές τόσο για τους μαθητές όσο και για τους συντελεστές. Η αφήγηση στη συνέχεια αναδεικνύει την προσαρμογή της μεθόδου στη συγκεκριμένη πραγματικότητα.
Η έννοια της υπόδυσης και η αξία της
Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η ιδέα της υπόδυσης ως λύτρωση, ένα στοιχείο που η σκηνοθέτιδα παρουσίασε ως κεντρικό εργαλείο της δουλειάς της. Η υπόδυση ρόλων καταγράφεται στην αφήγηση ως τρόπος αλλαγής προοπτικής και προσωρινής αποδέσμευσης από την καθημερινή ρουτίνα.
Παράλληλα, εξήγησε πώς η εναλλαγή ρόλων μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων και επικοινωνίας, δίνοντας χώρο σε φωνές που συχνά παραμένουν κλειστές. Η παρουσίαση στην εκπομπή επιχειρεί να δείξει την πρακτική εφαρμογή αυτής της διαδικασίας στο πλαίσιο του εργαστηρίου.
Η ανταπόκριση και το νόημα της πρωτοβουλίας
Το βίντεο φέρει στον τίτλο του τη φράση «Σ’ ευχαριστώ, σ’ αγαπάω», που λειτουργεί σαν συμβολική απόδοση της επικοινωνίας μεταξύ διδάσκουσας και συμμετεχόντων. Η χρήση αυτής της φράσης υπογραμμίζει την ανθρώπινη διάσταση που επιδιώκεται μέσα από το θεατρικό εργαστήριο.
Η εκπομπή Το ‘Χουμε!’ παρουσίασε την πρωτοβουλία ως μία προσπάθεια σύνδεσης τέχνης και κοινωνικού χώρου, θέτοντας στο επίκεντρο την ιδέα ότι το θέατρο μπορεί να προσφέρει χώρο έκφρασης και να αναμορφώσει τις σχέσεις μέσα σε ένα ιδιαίτερο πλαίσιο.
Στοιχεία που αναδύονται από την εμπειρία
Από την αφήγηση προκύπτει ότι η διαδικασία απαιτεί υπομονή και ευαισθησία, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την αξία της συμμετοχικής δημιουργίας σε κλειστούς χώρους. Η σκηνοθέτιδα μοιράστηκε ένα πλαίσιο εργασίας που στηρίζεται στη σταδιακή εμπιστοσύνη και στην ενεργή συμμετοχή.
Οι αναφορές στη ροή των μαθημάτων και στις πρώτες αντιδράσεις υπογραμμίζουν την προσπάθεια να μείνει η προσέγγιση προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα των συμμετεχόντων, χωρίς να θυσιάζεται η καλλιτεχνική διάσταση. Αυτό το στοιχείο αναδεικνύει την πραγματική διάσταση της παρέμβασης ως κάτι περισσότερο από απλή δραστηριότητα.
