Γνωστή συγγραφέας η Λένα Μαντά περιγράφει σε συνέντευξη στο «EQ» τις πρώτες εμπειρίες που την οδήγησαν στη γραφή: ώρες μοναξιάς, φόβος αλλά και η ανάγκη για επικοινωνία αποτέλεσαν το υπόβαθρο που την ώθησε να γράψει από πολύ μικρή ηλικία.
Η παιδική μοναξιά που διαμόρφωσε επιλογές
Παιδική μοναξιά ήταν για εκείνη μια καθημερινή πραγματικότητα· έμενε πολλές ώρες μόνη στο σπίτι ενώ η μητέρα της εργαζόταν ως μοδίστρα. Αυτή η εικόνα της καθημερινότητας, όπως είπε στην εκπομπή, συνοδεύτηκε από ένα αίσθημα φόβου που συχνά την έκανε να αναζητά διέξοδα στη φαντασία.
Πρώτες λέξεις δεν εμφανίστηκαν τυχαία: η γραφή μπήκε στη ζωή της νωρίς και λειτούργησε ως μέσο έκφρασης και απασχόλησης απέναντι στην καθημερινή μοναχικότητα. Στο «EQ» επισήμανε πως η δημιουργική απασχόληση αντικατέστησε κατά κάποιον τρόπο την ανθρώπινη παρουσία που έλειπε.
Η γραφή ως συνομιλία
Μοναχική συνομιλία περιέγραψε την εμπειρία της: όταν έγραφε ένιωθε πως απευθυνόταν σε κάποιον και μερικές φορές η διαδικασία της γραφής της ανταποκρινόταν, σαν να λάμβανε απάντηση. Αυτός ο εσωτερικός διάλογος, όπως ανέφερε, ήταν κομβικός στον τρόπο που αναπτύχθηκε ως δημιουργός.
Συγγραφή και αντιμετώπιση της μοναξιάς συνδέονται άμεσα στην αφήγησή της: όχι μόνο ως δημιουργικό καταφύγιο αλλά και ως μέσο για να εκφράζει και να επεξεργάζεται συναισθήματα που προέκυπταν από την παιδική της πραγματικότητα.
Ο ρόλος της οικογένειας και της μητέρας
Μητέρα μοδίστρα ήταν ένας από τους λόγους που αναφέρθηκαν στην εξιστόρηση: η εργασία της μητέρας σήμαινε πολλές ώρες που η μικρή Λένα έμενε μόνη στο σπίτι. Αυτή η κατάσταση περιέγραψε ως καθοριστική για την αναζήτηση τρόπων επικοινωνίας και δημιουργίας.
Οικογενειακό περιβάλλον λοιπόν εμφανίζεται στην αφήγησή της όχι μόνον ως πλαίσιο αλλά και ως αφορμή για την ανάπτυξη μιας συνήθειας — της γραφής — που αργότερα την οδήγησε στην επαγγελματική της πορεία ως συγγραφέας.
Από τις πρώτες εμπειρίες στην δημόσια συζήτηση
Συνέντευξη στο EQ έδωσε την ευκαιρία στη Λένα Μαντά να μοιραστεί αυτές τις προσωπικές στιγμές με ευθύτητα, δείχνοντας πώς οι παιδικές συνθήκες και η ανάγκη για συνομιλία μέσω της γραφής διαμόρφωσαν την πορεία της.
Η αφήγηση της κλείνει με την εικόνα μιας δημιουργικής λύσης στην ανάγκη για επικοινωνία: η συγγραφή δεν εμφανίστηκε απλώς ως ταλέντο αλλά και ως μέσο επιβίωσης και έκφρασης κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής της.
