- Ο Λευτέρης Λαζάρου μίλησε για τις απαιτήσεις του επαγγέλματος του σεφ στην εκπομπή Buongiorno.
- Τόνισε ότι ο τίτλος «αρχιμάγειρας» είναι βαρύς και απαιτεί πολλά χρόνια εμπειρίας.
- Υπογράμμισε τη μεγάλη θυσία που καλείται να κάνει ο σύντροφος ενός μάγειρα.
- Η κουζίνα απαιτεί αφοσίωση, καθιστώντας το επάγγελμα αντικοινωνικό για την οικογένεια.
Ο καταξιωμένος σεφ Λευτέρης Λαζάρου παραχώρησε δηλώσεις στην εκπομπή Buongiorno με την Φαίη Σκορδά, το πρωινό της Τετάρτης στο MEGA. Ο ίδιος αναφέρθηκε στη βαθιά σημασία του τίτλου «αρχιμάγειρας», τονίζοντας ότι απαιτεί πολλά χρόνια εμπειρίας, και υπογράμμισε την τεράστια θυσία που καλείται να κάνει ο σύντροφος ενός επαγγελματία μάγειρα.
Η πρόσφατη συνέντευξη του Λευτέρη Λαζάρου έρχεται να αναδείξει μια διαχρονική συζήτηση στον χώρο της γαστρονομίας, αυτή της αναγνώρισης και της βαρύτητας των τίτλων, αλλά και των αφανών θυσιών που συνοδεύουν την επαγγελματική αφοσίωση. Ο διάσημος μάγειρας, με την πολυετή του εμπειρία, προσφέρει μια ρεαλιστική οπτική για το τι πραγματικά σημαίνει να διοικείς μια κουζίνα και να ισορροπείς την προσωπική ζωή με τις απαιτήσεις ενός τόσο απαιτητικού επαγγέλματος.
Η βαριά σημασία του τίτλου «αρχιμάγειρας»
Ο Λευτέρης Λαζάρου, μιλώντας στην κάμερα της εκπομπής Buongiorno με την Φαίη Σκορδά, η οποία προβλήθηκε το πρωινό της Τετάρτης στο πρόγραμμα του Μεγάλου Καναλιού, στάθηκε ιδιαίτερα στην έννοια του αρχιμάγειρα. Όπως χαρακτηριστικά επισήμανε, «η κουζίνα και το να γίνεις αρχιμάγειρας, δηλαδή να διοικήσεις μια κουζίνα, θέλει πάρα πολλά χιλιόμετρα». Αυτή η δήλωση υπογραμμίζει την ανάγκη για μακρά εμπειρία και συνεχή εξέλιξη, απορρίπτοντας την πρόωρη απόδοση του τίτλου σε νεαρούς επαγγελματίες. «Δεν μπορείς να λέγεσαι σεφ στα 27 σου χρόνια», είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι τα νέα παιδιά δεν πρέπει να βιάζονται, αλλά να επιδεικνύουν υπομονή. Η λέξη «αρχιμάγειρας» είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, πολύ βαριά και απαιτεί μια ολοκληρωμένη πορεία γνώσης και πρακτικής.
Σε μια εποχή όπου οι τίτλοι αποκτώνται συχνά με ταχύτητα, η τοποθέτηση του Λευτέρη Λαζάρου λειτουργεί ως υπενθύμιση της αξίας της εμπειρίας και της ωριμότητας στον επαγγελματικό στίβο. Οι αναλυτές του κλάδου της γαστρονομίας συχνά επισημαίνουν ότι η πραγματική εξειδίκευση και η ικανότητα διοίκησης μιας κουζίνας δεν αποκτώνται μόνο μέσω της εκπαίδευσης, αλλά κυρίως μέσα από την καθημερινή τριβή, τις προκλήσεις και την αδιάκοπη προσπάθεια για τελειότητα. Αυτή η οπτική ενισχύει την απαιτούμενη υπομονή και την αφοσίωση που πρέπει να επιδεικνύουν οι νέοι μάγειρες.
Οι θυσίες στην οικογενειακή ζωή
Πέρα από τις επαγγελματικές απαιτήσεις, ο Λευτέρης Λαζάρου εστίασε και στις προσωπικές θυσίες που συνεπάγεται το επάγγελμα του σεφ. Όπως δήλωσε, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η διατήρηση μιας ισορροπημένης σχέσης με την οικογένεια. «Αυτό το επάγγελμα όσο κοινωνικό είναι στον χώρο της εργασίας τόσο αντικοινωνικό είναι στον χώρο της οικογένειας», τόνισε. Η αφοσίωση στην κουζίνα, οι ατελείωτες ώρες εργασίας και οι απαιτητικοί ρυθμοί οδηγούν σε μια μεγάλη θυσία από τον σύντροφο ή την συντρόφισσα, κάτι που ο ίδιος χαρακτήρισε ως ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που αντιμετωπίζει ένας εργαζόμενος στον χώρο. Η Μαρία Αναστασοπούλου, σε συνέντευξή της στην ίδια εκπομπή, είχε επίσης αναφερθεί στις προκλήσεις της τηλεοπτικής της συνεργασίας, αναδεικνύοντας τις πιέσεις των επαγγελμάτων του χώρου των media.
Τι υπογραμμίζει ο Λευτέρης Λαζάρου
Οι δηλώσεις του Λευτέρη Λαζάρου αποτελούν μια ειλικρινή μαρτυρία για τις δύο όψεις του επαγγέλματος του σεφ: την καταξίωση και την δημιουργικότητα από τη μία, και τις απαιτήσεις και τις προσωπικές στερήσεις από την άλλη. Η έμφαση στην υπομονή και την αναγνώριση της βαρύτητας των τίτλων, σε συνδυασμό με την ανάδειξη της σημασίας της οικογενειακής υποστήριξης, προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τι χρειάζεται κανείς για να επιτύχει και να παραμείνει στην κορυφή του γαστρονομικού κόσμου.
