Μια Σερβίδα μητέρα έληξε τη Δευτέρα την απεργία πείνας που πραγματοποιούσε για τον θάνατο του γιου της σε κατάρρευση στέγης, δηλώνοντας ότι επιθυμεί να παραμείνει ζωντανή για να συμμετάσχει σε άλλους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές που έχουν εξοργιστεί από την τραγωδία.
Η 48χρονη Dijana Hrka, της οποίας ο 27χρονος γιος Stefan ήταν μεταξύ των 16 θυμάτων, διαδήλωνε έξω από το κοινοβούλιο από τις 2 Νοεμβρίου, επιδιώκοντας δικαιοσύνη και λογοδοσία.
Αυτή η εξέλιξη έρχεται ως συνέχεια μιας βαθιάς κοινωνικής αναταραχής στη Σερβία, η οποία πυροδοτήθηκε από την τραγωδία της κατάρρευσης στέγης και ενισχύθηκε από την αίσθηση ατιμωρησίας και κακοδιαχείρισης. Η απόφαση της Dijana Hrka να μετατρέψει τον προσωπικό της αγώνα σε συλλογική δράση υπογραμμίζει την αυξανόμενη δυσαρέσκεια και την ανάγκη για άμεσες απαντήσεις από την πολιτεία.
Το ιστορικό της τραγωδίας και οι διαδηλώσεις
Ο 27χρονος γιος της Dijana Hrka, Stefan, ήταν μεταξύ των 16 ανθρώπων που σκοτώθηκαν πέρυσι όταν κατέρρευσε η στέγη ενός ανακαινισμένου σιδηροδρομικού σταθμού στην πόλη του Νόβι Σαντ. Η οργή για την φερόμενη κακοδιαχείριση και την αποτυχία δίωξης οποιουδήποτε υπευθύνου έχει πυροδοτήσει ένα κίνημα διαμαρτυρίας υπό την ηγεσία της νεολαίας.
Το κίνημα αυτό έχει εξελιχθεί σε μαζικές συγκεντρώσεις στο Νόβι Σαντ, με αιτήματα για την παραίτηση του Προέδρου Aleksandar Vucic και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Η Hrka, 48 ετών, δήλωσε στους δημοσιογράφους στη σκηνή όπου πραγματοποιούσε την απεργία πείνας έξω από το κοινοβούλιο από τις 2 Νοεμβρίου: «Τελειώνω την απεργία πείνας μου. Μπορώ να κάνω πολλά περισσότερα ζωντανή». Είπε ότι είχε καλέσει φοιτητές που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις να τη συναντήσουν και να συζητήσουν πώς να συνεργαστούν στο μέλλον.
Η κίνησή της θυμίζει έντονα τον αγώνα της Μαρίας Καρυστιανού, μητέρας θύματος από την τραγωδία των Τεμπών, η οποία επίσης έγινε σύμβολο αγώνα για δικαιοσύνη.
Οι κατηγορίες κατά της κυβέρνησης και η πολιτική αναταραχή
Το κίνημα διαμαρτυρίας, με επικεφαλής φοιτητές, ακαδημαϊκούς και ηγέτες της αντιπολίτευσης, κατηγορεί τον Vucic και το λαϊκιστικό εθνικιστικό του κόμμα για διαφθορά, κακές δημόσιες υπηρεσίες, νεποτισμό και περιορισμούς στην ελευθερία των μέσων ενημέρωσης.
Προτεινόμενο Διαδηλώσεις «no kings»: εκατομμύρια στους δρόμους εν μέσω κυβερνητικού αδιεξόδου στις ηπα
Οι διαδηλώσεις έχουν κλονίσει την επί μακρόν κυριαρχία του Vucic στην εξουσία. Η κυβέρνηση έχει αρνηθεί τις κατηγορίες, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι η κατάρρευση θα μπορούσε να ήταν τρομοκρατική ενέργεια και να κατηγορούν τους διαδηλωτές ότι χρησιμοποιούν την τραγωδία για πολιτικούς σκοπούς.
Έχουν σημειωθεί συγκρούσεις μεταξύ φιλοκυβερνητικών και αντικυβερνητικών ομάδων, με περισσότερους από 10.000 υποστηρικτές του Vucic να συγκεντρώνονται στην πρωτεύουσα Βελιγράδι νωρίτερα αυτό το μήνα. Η πολιτική ένταση είναι εμφανής, με τις διαδηλώσεις να λαμβάνουν χώρα σε ένα ευρύτερο κλίμα πολιτικής αναταραχής.
Η ενίσχυση του κινήματος διαμαρτυρίας
Η απόφαση της Dijana Hrka να ενταχθεί στις διαδηλώσεις αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στο κίνημα, προσδίδοντας του ένα ισχυρό ηθικό και συναισθηματικό βάρος. Η παρουσία της, ως μητέρας θύματος, μπορεί να κινητοποιήσει περαιτέρω πολίτες που νιώθουν ότι οι φωνές τους δεν ακούγονται.
Η πρόσκλησή της προς τους φοιτητές για συνεργασία σηματοδοτεί μια προσπάθεια ενοποίησης των διαφόρων πτερύγων του κινήματος διαμαρτυρίας, ενισχύοντας τη συνολική του δυναμική.
Αυτό που ανησυχεί τους αναλυτές είναι η κλιμάκωση της πόλωσης στη σερβική κοινωνία, η οποία εκδηλώνεται με τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Η απουσία διαλόγου και η αμοιβαία κατηγορία ενδέχεται να οδηγήσουν σε περαιτέρω εντάσεις, καθιστώντας δυσκολότερη την εξεύρεση κοινών τόπων και λύσεων στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Το μέλλον των διαδηλώσεων και οι πολιτικές εξελίξεις
Οι μήνες διαδηλώσεων έχουν κλονίσει την κυριαρχία του Προέδρου Vucic, αλλά η έκβαση παραμένει αβέβαιη. Η συμμετοχή της Dijana Hrka μπορεί να αυξήσει την πίεση για λογοδοσία και διαφάνεια, ενδεχομένως οδηγώντας σε νέες πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα ολοένα και πιο ενωμένο μέτωπο διαμαρτυρίας, το οποίο απαιτεί ουσιαστικές αλλαγές και όχι απλώς επιφανειακές απαντήσεις.
