Ινδονησία: Απεριόριστη άδεια παραμονής σε πρώην πολίτες αντί για διπλή υπηκοότητα

Η Ινδονησία άνοιξε τις αιτήσεις για μια νέα άδεια που επιτρέπει σε πρώην Ινδονήσιους πολίτες να ζουν και να εργάζονται στη χώρα επ’ αόριστον, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση στη διπλή υπηκοότητα, η οποία δεν αναγνωρίζεται για ενήλικες. Αυτή η κίνηση έρχεται ως απάντηση στις ανησυχίες για το «brain drain» και στοχεύει στην αξιοποίηση της ινδονησιακής διασποράς για την εθνική ανάπτυξη.

Η απόφαση της Ινδονησίας να εισαγάγει την Πολιτική Παγκόσμιας Ιθαγένειας (GCI) αποτελεί μια στρατηγική απάντηση στο μακροχρόνιο ζήτημα της διπλής υπηκοότητας, το οποίο δεν αναγνωρίζεται από την ινδονησιακή νομοθεσία για ενήλικες. Μέχρι σήμερα, οι πολίτες με δύο διαβατήρια υποχρεώνονταν να επιλέξουν μία υπηκοότητα μόλις συμπλήρωναν τα 18 τους χρόνια, γεγονός που συχνά οδηγούσε στην απώλεια ταλέντων και στην απομάκρυνση της διασποράς από τη χώρα.

Η νέα πολιτική «Παγκόσμια Ιθαγένεια της Ινδονησίας» (GCI)

Όπως μεταδίδει το Reuters, η Ινδονησία έχει ξεκινήσει να δέχεται αιτήσεις για μια νέα άδεια που επιτρέπει σε πρώην Ινδονήσιους πολίτες να ζουν και να εργάζονται στη χώρα επ’ αόριστον. Αυτή η πρωτοβουλία, γνωστή ως Global Citizenship of Indonesia (GCI), είναι εμπνευσμένη από την αντίστοιχη πολιτική Overseas Citizenship of India (OCI), η οποία παρέχει σε αλλοδαπούς ινδικής καταγωγής τη δυνατότητα να επισκέπτονται, να εργάζονται και να διαμένουν στην Ινδία επ’ αόριστον.

Ο διευθυντής αδειών διαμονής μετανάστευσης του υπουργείου, Is Edy Eko Putranto, δήλωσε το Σάββατο ότι η GCI είναι μια στρατηγική λύση στα ζητήματα της διπλής υπηκοότητας, προσφέροντας απεριόριστη άδεια παραμονής σε αλλοδαπούς με ισχυρούς δεσμούς με την Ινδονησία.

Για την απόκτηση της άδειας GCI, επιλέξιμοι είναι οι πρώην Ινδονήσιοι πολίτες, οι αλλοδαποί υπήκοοι ινδονησιακής καταγωγής έως και δευτέρου βαθμού, καθώς και τα παιδιά από μικτούς γάμους. Αυτή η διεύρυνση των κριτηρίων υπογραμμίζει την πρόθεση της κυβέρνησης να ενισχύσει τους δεσμούς με τη διασπορά της, αναγνωρίζοντας τη σημασία των οικογενειακών και πολιτιστικών δεσμών.

Αντιμετώπιση του brain drain και εθνική ανάπτυξη

Οι εκκλήσεις για την αναγνώριση της διπλής υπηκοότητας έχουν ενταθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω των ανησυχιών για το φαινόμενο του «brain drain», καθώς πολλοί Ινδονήσιοι εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες στο εξωτερικό. Τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Μετανάστευσης δείχνουν ότι σχεδόν 4.000 Ινδονήσιοι έγιναν πολίτες της Σιγκαπούρης από το 2019 έως το 2022, ένα σημαντικό νούμερο για μια χώρα με πληθυσμό 280 εκατομμυρίων, την τέταρτη πολυπληθέστερη στον κόσμο.

Αυτά τα δεδομένα αναδεικνύουν την ανάγκη για πολιτικές που θα διατηρήσουν τα ταλέντα εντός της χώρας ή θα διευκολύνουν την επιστροφή τους.

Ο κ. Putranto τόνισε ότι το υπουργείο ουσιαστικά ανταποκρίνεται στο φαινόμενο του «brain drain» μετατρέποντάς το σε μια στρατηγική ευκαιρία. Μέσω της GCI, διευκολύνεται ένα ειδικό δικαίωμα για τη διασπορά, ώστε τα ινδονησιακά ταλέντα να μπορούν είτε να επιστρέψουν είτε να συμβάλουν εξ αποστάσεως στην ανάπτυξη της χώρας.

Αυτή η προσέγγιση αναγνωρίζει την αξία των γνώσεων και των δεξιοτήτων που αποκτούν οι Ινδονήσιοι στο εξωτερικό, επιδιώκοντας να τις ενσωματώσει στην εθνική οικονομία και κοινωνία. Η πολιτική αυτή έρχεται σε αντίθεση με άλλες χώρες που αυστηροποιούν τους κανόνες βίζας ή την αφαίρεση υπηκοότητας, καθώς η Ινδονησία επιλέγει μια πιο ανοιχτή προσέγγιση για τους μη πολίτες με δεσμούς με τη χώρα.

Οι επόμενες κινήσεις και ο αντίκτυπος

Η εφαρμογή της πολιτικής GCI αναμένεται να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ινδονησιακή κοινωνία και οικονομία. Δίνοντας τη δυνατότητα σε πρώην πολίτες και άτομα ινδονησιακής καταγωγής να διατηρήσουν ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα τους, η Ινδονησία ελπίζει να αναστρέψει την τάση της καθαρής μετανάστευσης και να ενθαρρύνει την επιστροφή εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού.

Η προσέλκυση ταλέντων από τη διασπορά μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση διαφόρων τομέων, από την τεχνολογία και την επιστήμη μέχρι τις επιχειρήσεις και τον πολιτισμό. Η κίνηση αυτή μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, αναζητώντας τρόπους για να ενθαρρύνουν την επιστροφή στην πατρίδα των πολιτών τους.