Δέκα χρόνια μετά την υιοθέτηση της Συμφωνίας του Παρισιού, οι αρχικοί στόχοι θεωρούνται ευάλωτοι καθώς η αύξηση των ρύπων συνεχίζει να καταγράφεται και οι πολιτικές επιλογές σε ορισμένες χώρες μεταβάλλονται. Η συμφωνία του 2015, που κλείστηκε στη σύνοδο COP21 στο Παρίσι, είχε συγκεντρώσει σχεδόν παγκόσμια συναίνεση, αλλά η εφαρμογή των δεσμεύσεων παραμένει άνιση.
Η συμφωνία και οι προσδοκίες του 2015
Στη σύνοδο του Παρισιού τον Δεκέμβριο του 2015, σχεδόν 200 χώρες κατέληξαν σε ένα κοινό πλαίσιο με στόχο τον περιορισμό της υπερθέρμανσης, και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα είχε μιλήσει για «σημείο καμπής για τον κόσμο». Η συμφωνία βασίστηκε στην ιδέα ότι η συστημική πίεση και οι αυξανόμενες φιλοδοξίες των χωρών θα οδηγούσαν σε μείωση των εκπομπών.
Κατά τη διάρκεια της COP21, ομάδες περιβαλλοντικών οργανώσεων ανέδειξαν τη δημόσια στήριξη με δράσεις, μεταξύ των οποίων και μια ανθρώπινη αλυσίδα που σχημάτιζε σήμα ειρήνης και το σύνθημα “100% renewable”, σε εικόνες που απαθανάτισε ο Michel Euler/AP.
Αυτές οι εκδηλώσεις σκόπευαν να δείξουν τη ζήτηση για μέτρα υπέρ της καθαρής ενέργειας.
Η πορεία της εφαρμογής την τελευταία δεκαετία
Η υλοποίηση των δεσμεύσεων βασίστηκε σε τρεις άξονες: την πίεση μεταξύ κρατών, την αύξηση φιλοδοξιών και τις οικονομικές μεταβολές υπέρ της καθαρής ενέργειας. Ωστόσο, σε ορισμένες περιοχές η πρόοδος έχει καθυστερήσει, με συνέπεια οι στόχοι να παραμένουν μη εξασφαλισμένοι.
Προτεινόμενο Η εισαγγελία δήλωσε ότι η κλοπή στο Λούβρο διαπράχθηκε από μια μικρής κλίμακας εγκληματική ομάδα
Παρά την ενίσχυση επενδύσεων σε τεχνολογίες χαμηλών ρύπων σε πολλά κράτη, η συνολική πορεία των παγκόσμιων εκπομπών δεν έχει αποκλίνει αρκετά από τα σενάρια υψηλών εκπομπών, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την ικανότητα επίτευξης των μακροπρόθεσμων στόχων.
Σε αυτό το διάστημα, οι διεθνείς δεσμεύσεις παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό εξαρτώμενες από τις εθνικές πολιτικές επιλογές, με αποτέλεσμα ανισότητες στην εφαρμογή και μεταβαλλόμενες προτεραιότητες ανάμεσα στα κράτη.
Σημεία πίεσης σήμερα
Τώρα, δέκα χρόνια μετά, οι κύριες προκλήσεις που αναδεικνύονται είναι η συνεχιζόμενη αύξηση των ρύπων και η εκδήλωση πολιτικής αντίδρασης σε ορισμένες χώρες απέναντι στις πολιτικές για την καθαρή ενέργεια. Αυτές οι τάσεις περιορίζουν το εύρος των μέτρων που εφαρμόζονται.
Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί από τους αρχικούς στόχους παραμένουν σε κίνδυνο, ενώ η επίτευξη τους εξακολουθεί να εξαρτάται από το αν οι χώρες θα αυξήσουν τις δεσμεύσεις τους και αν η οικονομία της καθαρής τεχνολογίας θα ενισχύσει περαιτέρω την πολιτική αλλαγή.
Τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας δείχνουν ότι, παρά την ευρεία υπογραφή της συμφωνίας, η μετάβαση απαιτεί συνεχείς προσπάθειες και συντονισμό μεταξύ κρατών για να προσεγγιστούν οι στόχοι που ορίστηκαν στο Παρίσι.
