Η 42η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τίμησε σήμερα, Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025, χιλιάδες πολίτες που κατέκλυσαν το ιστορικό κτίριο της Πατησίων. Με πλήθος κόσμου, από οικογένειες με παιδιά έως εκπροσώπους κομμάτων και φορέων, οι πύλες έκλεισαν τελικά στις 13:00, σηματοδοτώντας την έναρξη των κεκλεισμένων των θυρών εκδηλώσεων μνήμης.
Η σημασία της ημέρας και η προσέλευση του κόσμου
Με σύμμαχο τον καλό καιρό, το ιστορικό κτιριακό συγκρότημα του Πολυτεχνείου στην Πατησίων υποδέχτηκε από νωρίς το πρωί πλήθος κόσμου. Οικογένειες με παιδιά, εκπρόσωποι κομμάτων, φορέων και συλλόγων προσέρχονταν αδιαλείπτως για να αποτίσουν φόρο τιμής στους φοιτητές που εξεγέρθηκαν τον Νοέμβριο του 1973.
Οι πύλες του Πολυτεχνείου, που παρέμειναν ανοιχτές για το κοινό μέχρι το μεσημέρι, έκλεισαν τελικά στις 13:00. Η εικόνα αυτή αποτελεί μια διαρκή υπενθύμιση της σημασίας της ημέρας για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν απλώς μια φοιτητική διαμαρτυρία. Αποτέλεσε μια κομβική στιγμή στην πορεία προς την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ένα σύμβολο αντίστασης ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών. Η θυσία των νέων εκείνης της εποχής έθεσε τα θεμέλια για την ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματα που απολαμβάνουμε σήμερα, καθιστώντας την επέτειο αυτή ένα ζωντανό μάθημα ιστορίας για τις επόμενες γενιές.
Οι επίσημες τιμές και οι συγκλονιστικές μαρτυρίες
Νωρίς σήμερα το πρωί, την 42η επέτειο της εξέγερσης τίμησαν με την κατάθεση στεφάνων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, και ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης. Αργότερα, στεφάνια κατέθεσαν και εκπρόσωποι κομμάτων, φορέων και συλλόγων, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, και η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθώς και εκπρόσωποι της ΑΔΕΔΥ, της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΔΟΕ.
Η συγκίνηση ήταν διάχυτη, ειδικά ανάμεσα σε όσους έζησαν τα γεγονότα. Ένας εκ των πρωτοστατών της τότε νεολαίας, ο οποίος επανέρχεται αδιαλείπτως εδώ και 52 χρόνια, δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Συνεχίζω να έρχομαι, να τιμώ τους συναγωνιστές μου, γιατί αυτά δεν ξεχνιούνται.
Είναι η ζωή μου». Η μαρτυρία του αναδεικνύει τη διαχρονική αξία του αγώνα.
Ακόμη και όσοι βρίσκονταν μακριά από το Πολυτεχνείο τότε, μοιράστηκαν τις δικές τους οδυνηρές εμπειρίες. Ο κ. Νίκος, φοιτητής στη Γερμανία το 1973, αφηγήθηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τη σύλληψή του κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα. «Με συνέλαβαν και με πήγαν εδώ πιο πάνω, στη Μπουμπουλίνας.
Προτεινόμενο Τραυματίες και Φθορές στο Πολυτεχνείο: Επεισόδια Αμαυρώνουν την 52η Επέτειο
Ήμουν τυχερός, με άφησαν στο τηλεφωνείο. Αλλά τα βασανιστήρια από την ταράτσα ακούγονταν», είπε εμφανώς συγκινημένος, υπογραμμίζοντας το κλίμα τρόμου της εποχής.
Η μνήμη μεταφέρεται και στις νεότερες γενιές. Η 11χρονη Αναστασία δήλωσε: «Ήρθα στο Πολυτεχνείο για να τιμήσω αυτούς που πεθάνανε για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι». Η γιαγιά της, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, θυμήθηκε με συγκίνηση: «Είχαν βγει οι αστυνομικοί και καθάριζαν με τις μάνικες τα αίματα», μια εικόνα που αποτυπώνει το μέγεθος της θυσίας.
Ο αντίκτυπος στην εκπαίδευση και το μήνυμα της συνέχειας
Ισχυρό «παρών» έδωσαν από το πρωί πολλά σχολεία της Αθήνας, αλλά και των γύρω περιοχών και της περιφέρειας. Μια νηπιαγωγός από το 82ο νηπιαγωγείο ανέφερε ότι μίλησαν στα παιδιά «με απλό τρόπο για το τι είναι η Δημοκρατία, τι η Δικτατορία», τονίζοντας την προσπάθεια «να εντρυφήσουμε στα παιδιά πόσο σημαντική είναι η Ελευθερία και η πράξη εκείνη των φοιτητών, που οδήγησε στην πτώση της Χούντας».
Παρατηρώντας τη φετινή προσέλευση, είναι φανερό ότι η μνήμη του Πολυτεχνείου παραμένει ζωντανή και αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική κοινωνία. Ωστόσο, η φράση της νηπιαγωγού «το Πολυτεχνείο δεν έχει τελειώσει, ακόμα διεκδικούμε να έχουμε δασκάλους στα σχολεία, δικαιοσύνη…
» αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη ανησυχία. Αυτή η διαπίστωση υπογραμμίζει ότι οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και εκπαιδευτικά αιτήματα συνεχίζονται, συνδέοντας το παρελθόν με τις σύγχρονες προκλήσεις.
Η κορύφωση των εκδηλώσεων και το διαχρονικό αίτημα
Οι πόρτες του Πολυτεχνείου έκλεισαν στις 13:00, οπότε και ξεκίνησε η εκδήλωση τιμής και μνήμης της Επιτροπής Εορτασμού, η οποία πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών. Ο εορτασμός της 42ης επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα κορυφωθεί, όπως κάθε χρόνο, με την πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ, ένα γεγονός που παραδοσιακά συνοδεύεται από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και εκτεταμένες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο κέντρο της Αθήνας.
Η εκτίμησή μας είναι ότι η διαχρονική αξία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έγκειται στην ικανότητά της να εμπνέει συνεχείς διεκδικήσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Παρά τις προκλήσεις, η συμμετοχή των νέων και η ζωντανή μνήμη των γεγονότων αποδεικνύουν ότι τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας παραμένουν επίκαιρα και απαιτούν διαρκή επαγρύπνηση από όλους μας.
