Δάνεια σε ελβετικό φράγκο: Γιατί οι δανειολήπτες θα πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι

Η κυβέρνηση ετοιμάζει μια νέα ρύθμιση για τα στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο, η οποία προβλέπει εθελοντική μετατροπή σε ευρώ με ευνοϊκή ισοτιμία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κούρεμα 13% έως 33% του κεφαλαίου, προσφέροντας μια φαινομενική ανακούφιση σε χιλιάδες νοικοκυριά.

Ωστόσο, παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα για το κατά πόσο η λύση που διαμορφώνεται μπορεί πράγματι να αποκαταστήσει τις στρεβλώσεις και τη δομική αδικία που προέκυψε.

Αυτή η εξέλιξη έρχεται ως συνέχεια ενός μακροχρόνιου προβλήματος που έχει επιβαρύνει χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά, μετατρέποντας φαινομενικά ελκυστικά δάνεια χαμηλού επιτοκίου σε μια οικονομική παγίδα λόγω της ανατίμησης του ελβετικού φράγκου κατά πάνω από 40%.

Το παρασκήνιο της υπόθεσης περιλαμβάνει επιθετικές τακτικές μάρκετινγκ από τις τράπεζες, οι οποίες αργότερα αποσύρθηκαν σε μεγάλο βαθμό από το πρόβλημα μέσω διαφόρων ρυθμίσεων και μεταβιβάσεων σε servicers.

Το νέο σχέδιο ρύθμισης και οι προκλήσεις

Το σχέδιο που εξετάζεται προβλέπει την εθελοντική μετατροπή των δανείων σε ευρώ με μια ευνοϊκή ισοτιμία, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να οδηγήσει σε κούρεμα του κεφαλαίου από 13% έως 33%. Επιπλέον, η ρύθμιση περιλαμβάνει τη δυνατότητα σταθερού επιτοκίου μεταξύ 2,3% και 2,9%, καθώς και την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής.

Παρότι η πρόθεση της κυβέρνησης είναι σαφώς θετική, η ουσιαστική αποτελεσματικότητα και η επιτυχία της ρύθμισης θα κριθούν στις λεπτομέρειες εφαρμογής, όπως το ακριβές εύρος της έκπτωσης στην ισοτιμία και οι όροι επιλεξιμότητας. Προηγούμενες ρυθμίσεις για δάνεια σε ελβετικό φράγκο είχαν δείξει ότι η εφαρμογή τους μπορεί να είναι περιορισμένη.

Οι όροι του σχεδίου και η αποτελεσματικότητα

Η βασική πρόκληση έγκειται στο αν η νέα ρύθμιση θα καταφέρει να διορθώσει τη δομική αδικία που προέκυψε από ένα προϊόν το οποίο πολλοί δανειολήπτες δεν είχαν τα εργαλεία να αξιολογήσουν σωστά. Η πραγματική επιβάρυνση για τις τράπεζες και το εύρος της έκπτωσης στην ισοτιμία θα καθορίσουν αν η παρέμβαση θα αποτελέσει μια ουσιαστική αποκατάσταση ή απλώς μια μερική βελτίωση.

Το ρεπορτάζ επισημαίνει ότι αν η τελική λύση αποδειχθεί συντηρητική, υπάρχει ο κίνδυνος να ωφεληθεί μόνο ένα μικρό μέρος των πιο αδύναμων νοικοκυριών, αφήνοντας πολλούς άλλους με ένα βάρος που σέρνουν εδώ και δύο δεκαετίες. Νομικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι η διασφάλιση της ισότιμης μεταχείρισης όλων των πληγέντων είναι κρίσιμη για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.

Το ιστορικό της υπόθεσης και η τραπεζική κερδοφορία

Η υπόθεση των δανείων σε ελβετικό φράγκο ταλαιπωρεί τους δανειολήπτες εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, με τις τράπεζες να έχουν σε μεγάλο βαθμό αποσυρθεί από το πρόβλημα. Η εμπειρία των προηγούμενων τριών ετών δείχνει ότι οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης – από το πλαφόν στα «πράσινα» στεγαστικά έως την κατάργηση χρεώσεων στα ΑΤΜ – είχαν περιορισμένο άμεσο κόστος για τον τραπεζικό κλάδο.

Το 2025, τα καθαρά κέρδη των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών αναμένεται να ξεπεράσουν τα 4,5 δισ. ευρώ, υπογραμμίζοντας την ισχυρή οικονομική τους θέση. Αυτά τα δεδομένα δίνουν στην κυβέρνηση το περιθώριο να επιδιώξει μια πιο γενναιόδωρη λύση για τους δανειολήπτες.

Η επόμενη μέρα για τους δανειολήπτες

Η κυβέρνηση επιχειρεί να ανοίξει τον δύσκολο φάκελο των στεγαστικών δανείων σε ελβετικό φράγκο, με την ελπίδα να προσφέρει μια οριστική λύση σε μία από τις πιο επίμονες πληγές της ελληνικής στεγαστικής πίστης. Αν η τελική εφαρμογή της ρύθμισης είναι γενναιόδωρη και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα δανειοληπτών, τότε η παρέμβαση θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα προς την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και την ελάφρυνση χιλιάδων νοικοκυριών.

Σε αντίθετη περίπτωση, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υφίσταται, αφήνοντας πολλούς δανειολήπτες αντιμέτωπους με ένα δυσβάσταχτο χρέος.