- Η Sydney Olympic, ομάδα των Ελλήνων ομογενών της Αυστραλίας, γιορτάζει 68 χρόνια ζωής.
- Ιδρύθηκε το 1957 ως Πανελλήνιος, προσφέροντας παρηγοριά στους Έλληνες μετανάστες στο Σίδνεϊ.
- Το 1977 μετονομάστηκε σε Sydney Olympic λόγω εθνικών ανταγωνισμών και οικονομικών προβλημάτων.
- Πρόσφατα αναβαθμίστηκε σε νέα κατηγορία του αυστραλιανού πρωταθλήματος, δίνοντας νέα πνοή.
- Η ομάδα επιδιώκει να διατηρήσει την ελληνική της ταυτότητα και να προσελκύσει νέες γενιές φιλάθλων.
Η Sydney Olympic, η ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα των Ελλήνων ομογενών της Αυστραλίας, διανύει μια περίοδο αναγέννησης, επιστρέφοντας στο επίσημο αυστραλιανό πρωτάθλημα στη Β’ Κατηγορία. Με 68 χρόνια ζωής, η ομάδα, που ξεκίνησε ως Πανελλήνιος, ελπίζει να ξαναβρεί τα πρωτεία και να συνδεθεί με τις νέες γενιές, έχοντας περάσει από θριάμβους και δύσκολες στιγμές.
Η ποδοσφαιρική ομάδα των ομογενών της Αυστραλίας, γνωστή σήμερα ως Sydney Olympic, αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας στην πέμπτη ήπειρο, με μια διαδρομή 68 ετών γεμάτη προκλήσεις και επιτυχίες. Η πρόσφατη επιστροφή της στο επίσημο αυστραλιανό πρωτάθλημα σηματοδοτεί μια νέα εποχή αισιοδοξίας, καθώς η ομάδα προσπαθεί να αναβιώσει τη δόξα του παρελθόντος και να ενισχύσει τους δεσμούς της με την ελληνική κοινότητα, ενώ παράλληλα διευρύνει το προφίλ της.
Η αναγέννηση της Sydney Olympic και η ιστορική της διαδρομή
Η ιστορία της ομάδας ξεκινάει στις 25 Νοεμβρίου του 1957, όταν μια ομάδα ομογενών στο Σίδνεϊ αποφάσισε να ιδρύσει τον Πανελλήνιο, προκειμένου να προσφέρει παρηγοριά και έκφραση στους Έλληνες μετανάστες. Ο 90χρονος Τζον Προκοπιάδης, «ο τελευταίος των παλαιών», όπως αυτοσυστήνεται στην «Κ», θυμάται με συγκίνηση εκείνες τις πρώτες συναντήσεις και την απόφαση να ενωθούν οι διάφορες ελληνικές ομάδες της πόλης σε μία, υιοθετώντας το όνομα Πανελλήνιος.
Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένας αντιπροσωπευτικός σύλλογος για όλους τους Έλληνες του Σίδνεϊ, ανεξαρτήτως καταγωγής, φορώντας τα μπλε και άσπρα χρώματα, σύμβολο της ελληνικής σημαίας.
Η ομάδα γνώρισε μεγάλες στιγμές δόξας, με τη δεκαετία του 1960 να χαρακτηρίζεται από την εισαγωγή παικτών από την Ελλάδα, όπως ο Σωτήρης Πατρινός και ο Άγγελος Μαυρόπουλος. Αυτή η περίοδος, όπως περιγράφει ο συγγραφέας Βασίλειος Βασίλας στο βιβλίο του «Ο γίγαντας που δεν ξύπνησε ποτέ», ήταν ο «πρώτος κύκλος» της ομάδας, όπου ο Πανελλήνιος λειτουργούσε ως σημαία της παροικίας.
Ωστόσο, οι εθνικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των διαφόρων εθνικοτήτων στα γήπεδα της Αυστραλίας, σε συνδυασμό με οικονομικές δυσκολίες και την αδυναμία εισαγωγής Ελλήνων παικτών, οδήγησαν σε προστριβές και διάσπαση. Το 1976 η ομάδα χρεοκοπεί και το 1977, υπό την πίεση της αυστραλιανής κυβέρνησης για αλλαγή των εθνικών ονομάτων, ο Πανελλήνιος μετονομάστηκε σε Sydney Olympic, σηματοδοτώντας τη γέννηση μιας νέας εποχής.
Οι πρωτεργάτες και η ψυχή της ομάδας
Ο κύριος Τζον Προκοπιάδης, με ρίζες από την Καππαδοκία, αποτελεί ζωντανή μαρτυρία των πρώτων χρόνων, εκφράζοντας την περηφάνια του για την ελληνική καταγωγή και την αυστραλιανή υπηκοότητα. Η αισιοδοξία του για το μέλλον της ομάδας είναι εμφανής, καθώς ελπίζει σε καλύτερες μέρες για την ελληνική ομάδα που έχει σημαδέψει τον Ελληνισμό της Αυστραλίας.
Ομοίως, ο Κώστας Βερτζάκιας, γιος του ιστορικού στελέχους Διονυσίου Βερτζάκια, περιγράφει την απόλυτη αφοσίωση των ομογενών στον Πανελλήνιο. «Ο Ελληνας δούλευε από τη Δευτέρα έως την Παρασκευή και περίμενε πώς και πώς να έρθει η Κυριακή να πάει να δει τον Πανελλήνιο.
Ήταν ο θεός του», διηγείται χαρακτηριστικά στην «Κ», υπογραμμίζοντας τον κοινωνικό ρόλο του συλλόγου.
Προτεινόμενο Πέθανε ο Πιτ Ηλιάδης
Αυτή η βαθιά συναισθηματική σύνδεση με την ομάδα συνεχίζεται και στις νεότερες γενιές. Ο Γουίλ Εϊντζελ, ή αλλιώς Γουίλιαμ Παπαγγελόπουλος, ο οποίος αποσύρθηκε το 2023 μετά από 258 παιχνίδια με τη Sydney Olympic, τονίζει την οικογενειακή παράδοση υποστήριξης.
«Είναι αρκετά συναισθηματικό για εμάς, τα παιδιά, τα εγγόνια», λέει, παρόλο που παραδέχεται πως οι ελληνικές παραδόσεις δεν τηρούνται πλέον τόσο πιστά. Ωστόσο, για τον ίδιο, «Η Sydney Olympic είναι η ομάδα μας. Ήταν και θα είναι», δηλώνοντας την ακλόνητη πίστη στην ταυτότητα του συλλόγου.
Προκλήσεις και η μετάβαση σε νέα εποχή
Η μετάβαση από τον Πανελλήνιο στη Sydney Olympic αντανακλούσε τη μετάβαση από τη γενιά των μεταναστών στα παιδιά τους που γεννήθηκαν στην Αυστραλία. Όπως εξηγεί ο Βασίλειος Βασίλας, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία οπαδοί μπορούσαν ακόμα να ταυτιστούν με την ελληνική τους καταγωγή, ενώ οι νεότεροι συνδέονταν με τη γενέτειρά τους, το Σίδνεϊ.
Ο Πήτερ Καθόλος, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του ’80 και νυν μέλος του διοικητικού συμβουλίου, θυμάται τις δυσκολίες, αλλά και την αδιάκοπη αγάπη των Ελλήνων για την ομάδα. «Ο κόσμος έχασε το ενδιαφέρον του», αναφέρει, προσθέτοντας πως παρά την πτώση στη δεύτερη κατηγορία, «όλοι οι Έλληνες κάθε Κυριακή περιμένουν να δουν το σκορ της ομάδας».
Αυτό που ανησυχεί τους αναλυτές και τα ιστορικά στελέχη είναι η διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας της ομάδας, παράλληλα με την ανάγκη για εκσυγχρονισμό και διεύρυνση του κοινού. Ο συγγραφέας Βασίλειος Βασίλας περιγράφει τον «καημό της ομάδας» που δεν έφτασε ποτέ εκεί που ήθελε, χαρακτηρίζοντάς την ως «ο γίγαντας που δεν ξύπνησε ποτέ».
Αυτή η φράση υπογραμμίζει τις χαμένες ευκαιρίες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα στην πορεία της, από την αδυναμία εισαγωγής Ελλήνων παικτών λόγω ορίων, μέχρι τις εσωτερικές προστριβές που οδήγησαν σε χρεοκοπία και αναγκαστική αλλαγή ονόματος.
Το βλέμμα στο μέλλον: Επιστροφή και διεθνές προφίλ
Ο τωρινός πρόεδρος της ομάδας, Ντέιμον Χάνλιν, με καταγωγή από την Κάλυμνο, επιμένει στην ελληνική ταυτότητα της Sydney Olympic, η οποία είναι εμφανής ακόμα και στα λογότυπα και τις στολές της. «Την Ελλάδα την έχουμε μέσα μας», δηλώνει στην «Κ». Ωστόσο, αναγνωρίζει την ανάγκη για ανανέωση και διεύρυνση.
«Τα τελευταία χρόνια προωθώ επίσης ένα πιο διεθνές προφίλ της ομάδας. Πρέπει να διευρύνουμε τους ορίζοντες επειδή πολλοί από τους μεγαλύτερους σε ηλικία Έλληνες οπαδούς δεν είναι κοντά μας πια», εξηγεί, στοχεύοντας στην προσέλκυση μιας ευρύτερης βάσης φιλάθλων.
Η ομάδα έχει λάβει μια «δεύτερη ευκαιρία», καθώς πρόσφατα αναβαθμίστηκε σε μια νέα κατηγορία, ισοδύναμη με Β’ Εθνική, όχι μέσω νίκης, αλλά μέσω μιας σειράς ελέγχων από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αυστραλίας. Η Sydney Olympic ήταν μία από τις οκτώ ομάδες που επιλέχθηκαν, γεγονός που ο Χάνλιν χαρακτηρίζει «συναρπαστικό».
Καθώς το ποδόσφαιρο κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην Αυστραλία, η ομάδα έχει τη δυνατότητα να αναρριχηθεί στα ύψη που βρισκόταν κάποτε, συνδυάζοντας την πλούσια ελληνική της κληρονομιά με ένα σύγχρονο, διεθνές όραμα για το μέλλον.
