Η ζωή του Ινιάτσιο Κοκιέρε μοιάζει βγαλμένη από σενάριο, συνδυάζοντας το πάθος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με την απαιτητική σταδιοδρομία στις Βρυξέλλες. Από την παρουσία του στα γήπεδα δίπλα σε θρύλους όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και ο Μάριο Μπαλοτέλι, μέχρι τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η πορεία του είναι γεμάτη απροσδόκητες στροφές.
Ωστόσο, μια συγκεκριμένη στιγμή καθόρισε όχι μόνο τη δική του διαδρομή, αλλά και το μέλλον μιας ιστορικής βελγικής ομάδας, της Union Saint-Gilloise, της οποίας οι φίλαθλοι συνεχίζουν να ψάλλουν το όνομά του μέχρι σήμερα.
Από τα Γήπεδα στην Καρδιά της Ευρώπης
Ο Ινιάτσιο Κοκιέρε, σήμερα 38 ετών, έχει διαγράψει μια σπάνια και αξιοσημείωτη πορεία που εκτείνεται από τα γήπεδα του ποδοσφαίρου μέχρι τους διαδρόμους του Μπερλεμόντ, του κεντρικού κτιρίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ξεκινώντας ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο Κοκιέρε είχε την ευκαιρία να προπονηθεί με κορυφαία ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, ο Πατρίκ Βιεϊρά και ο Λουίς Φίγκο, κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Ίντερ Μιλάνου, όπου αγωνίστηκε και με τον Μάριο Μπαλοτέλι στις ομάδες νέων.
Αυτή η εμπειρία του προσέφερε μια πρώτη γεύση από την κορυφή, αλλά και την αναγνώριση των σκληρών απαιτήσεων του αθλήματος.
Η αλλαγή πορείας ήρθε με την απόφαση να συνδυάσει το ποδόσφαιρο με την ακαδημαϊκή του μόρφωση. Επηρεασμένος από τους γονείς του, οι οποίοι τον παρότρυναν να μη σταματήσει τις σπουδές του, ο Κοκιέρε ξεκίνησε να φοιτά στην πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Università Cattolica del Sacro Cuore στο Μιλάνο.
Η εκπαίδευση αυτή αποτέλεσε το θεμέλιο για τη μετέπειτα μεταστροφή του προς την πολιτική και τις ευρωπαϊκές υποθέσεις, παράλληλα με μια “νομαδική” ποδοσφαιρική καριέρα που τον οδήγησε από την Ιταλία στην Ελβετία και το Βέλγιο.
Η Κρίσιμη Στιγμή για την Union Saint-Gilloise
Το 2013, ο Ινιάτσιο Κοκιέρε βρέθηκε σε μια ομάδα που τότε βίωνε τη χειρότερη περίοδό της: την Union Saint-Gilloise (USG), έναν ιστορικό σύλλογο των Βρυξελλών με 11 πρωταθλήματα πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ομάδα βρισκόταν στα πρόθυρα του υποβιβασμού στην τέταρτη κατηγορία του βελγικού ποδοσφαίρου.
Σε έναν αποφασιστικό αγώνα στο τέλος της σεζόν κόντρα στην Leopoldsburg, ο Κοκιέρε σημείωσε ένα γκολ στα τελευταία λεπτά που έμελλε να σώσει την USG από τον αφανισμό. Αυτό το γκολ, ένα από τα 29 που πέτυχε για την ομάδα, χαρακτηρίστηκε ως κομβικό σημείο στην ιστορία του συλλόγου.
Η συνεισφορά του αναγνωρίζεται από όλους, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού ιδιοκτήτη και προέδρου της USG, Άλεξ Μούζιο, ο οποίος δήλωσε ότι “χωρίς θρύλους όπως ο Ινιάτσιο, ίσως να μην υπήρχε καν σύλλογος για αναβίωση”. Πράγματι, μετά από αυτό το γκολ, η USG ξεκίνησε μια δεκαετή πορεία ανάκαμψης, φτάνοντας στην κορυφή του βελγικού ποδοσφαίρου το 2025 και εξασφαλίζοντας μια θέση στο φετινό Champions League, την κορωνίδα του ευρωπαϊκού αθλητισμού.
Προτεινόμενο Πριν πάτε για ύπνο, υπάρχει μια συσκευή κουζίνας που πρέπει να αποσυνδέσετε πάση θυσία για να αποφύγετε πυρκαγιά
Το Όραμα και η Επιλογή της Ακαδημαϊκής Πορείας
Παράλληλα με την ποδοσφαιρική του πορεία, ο Κοκιέρε συνέχισε να επενδύει στην εκπαίδευσή του, αποκτώντας πτυχία στις ευρωπαϊκές και διεθνείς πολιτικές. Η εμπειρία του στις χαμηλότερες κατηγορίες, όπου οι μισθοί και το βιοπορισμός των ποδοσφαιριστών εξαρτώνταν άμεσα από την επιτυχία, του έδειξε τις σκληρές πραγματικότητες του αθλήματος.
“Είμαι τυχερός που άκουσα τους γονείς μου και είδα λίγο τι συνέβαινε όταν έπαιζα επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν ήθελα να γίνω ο δύσκολος τύπος στα 35, 36. Είδα πραγματικά άσχημα πράγματα στο ποδόσφαιρο, ανθρώπους να τσακώνονται στους δρόμους, να τσακώνονται στον αγωνιστικό χώρο, γιατί αν δεν κερδίζαμε, δεν φέρναμε τον μισθό στο σπίτι”, θυμάται ο ίδιος.
Αυτές οι εμπειρίες ενίσχυσαν την πεποίθησή του ότι μια παράλληλη ακαδημαϊκή και επαγγελματική σταδιοδρομία ήταν απαραίτητη για την προσωπική του ασφάλεια και εξέλιξη. Η απόφαση να εγκαταλείψει, εν μέρει, μια πιθανή μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα για χάρη της σπουδής, αποδείχθηκε “η καλύτερη απόφαση” της ζωής του, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
Αν και πρώην συμπαίκτες του, όπως ο Λεονάρντο Μπονούτσι και ο Μάριο Μπαλοτέλι, γνώρισαν διεθνή φήμη, ο Κοκιέρε δεν εκφράζει καμία απολύτως μετάνοια.
Καριέρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Σημερινή του Θέση
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Κοκιέρε εισήλθε στον κόσμο των ευρωπαϊκών θεσμών το 2015, αρχικά ως βοηθός σε Ιταλούς ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στη συνέχεια, ανέλαβε διάφορους ρόλους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή: από υπεύθυνος πολιτικής στην αθλητική μονάδα, μέχρι υπεύθυνος τύπου στην υπηρεσία εκπροσώπων, και τελικά ως βοηθός πολιτικής στο γραφείο του Επιτρόπου για το Κλίμα, Βόπκε Χούκστρα.
Η διαχείριση του Χούκστρα, κατά τον Κοκιέρε, θυμίζει αυτή ενός επιτυχημένου προπονητή ποδοσφαίρου.
Η διαδρομή του από το Μιλάνο στη Νέα Υόρκη και τη Βραζιλία, ως μέρος των αρμοδιοτήτων του στην κλιματική πολιτική, τονίζει την παγκόσμια διάσταση της σημερινής του εργασίας. Παρά τις υψηλές θέσεις και τις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, ο Ινιάτσιο Κοκιέρε παραμένει πιστός στην αγάπη του για το ποδόσφαιρο, συνεχίζοντας να αγωνίζεται σε ερασιτεχνικό επίπεδο στην Braine-l’Alleud, νότια των Βρυξελλών.
Με πάνω από 150 γκολ στο βελγικό πρωτάθλημα, αποδεικνύει ότι το πάθος δύσκολα εγκαταλείπεται, αλλά πλέον το συνδυάζει με μια γεμάτη και ουσιαστική καριέρα στην καρδιά της Ευρώπης.
